علاف

وقتی علاف یعنی فروشنده هرنوعی از علف هست، به نظر من ویراستار نباید به معنای فرد بی کار از این شکل نوشتاری فارسی برای شکل آواییAllAf استفاده کرد؛ بهتره و یا باید برای اشاره به این مفهوم از کلمه الاف استفاده کرد!

علاف از کلمه علف میاید و به معنی کسی است که از بیکاری علف میجوود برا رفع وقت ضایع شده

آواره

از اونجاییکه بسیاری از کلمات درمعنی واقعی خودشون استفاده نمیشن ودر محاوره بشکل دیگه ای جا گرفتن، بنظرمن باید کلمه�علاف�، نه از ریشه�علف� بلکه بشکل �الاف� وبه معنی ( بیکار، بی هدف، هرز گرد. . . ) نوشته بشه.

سلام فک کنم الاف درست تراست، وبه معنای معطل وبیکاروسرگردان است، چون حرف الف درفارسی بصورت کشیده نوشته می شود وافرادیکه معدل وسرگردان هستند شکل وقامتشان شبیه حرف الف می شود لذا به آنان الاف می گوییم، البته این نظروپیشنهادبنده است، ودرادبیات فارسی شباهت دادن برخی حروف به افراد وشکل وهیئت آنان مسبوق به سابقه است، مثلا شاعرغم واندوه خودرادرفراق یاربه تبدیل شدن حرف الف به دال تشبیه کرده است، چون الف کشیده است ودال خمیده. . . . .

بی کاربی آر

بی کاری اواره بودن

بیکار - کسی که کار خاصی ندارد

علاف
این واژه پارسی ست و درست آن : اَلاف می باشد
اَلاف : اَ - لاف
اَ : پیشوندی ست که چند مینه دارد : بسیار ، پاد ، به سوی شنونده
لاف = واژه اِشغ ( عشق ) پارسی است که در لاف ، لَوَند ، لیف ، لفافه ( لَفه ) ، لَب ، لابه داشته ایم.
لیف و لاف به مینه اِشغ است و همریشه با :
انگلیسی : love
آلمانی :Liebe
اَلاف : مینه = مانند اِشغَنده ها ( عُشاق ) سَرگردان و پریشان و دَربه دَر چون اَلاف به اِشغیده اش / معشوقش نمی رسد سَردرگُم است.
می شود گونه ای دیگر هم بازگفت :
اَلاف = دَر لاف یا دَر اِشِغ
بسیاری از واژه های پارسی چون مینه راستین شان گُم و پنهان است پارسی زبان امروزین رپت مینه را با واژه نمی یابند .
follower را هم ببینید !

علاف شدن. معطل شدن

توجه شود؛
علاف و آلاف از لحاظ املا هردو درست هستند لیکن با معانی متفاوت.
عبارت متداول" ما را علاف/الاف کردی" هر دو صحیح است هرچنداغلب واژه علاف منظور است.
علاف کنایه از معطل کردن یا در انتظار نگاه داشتن بیحاصل مثل علف فروش یا اینکه زیر پایم علف سبز شد.
الاف از مصدر الف استخراج گردیده به معنی الفت گرفتن، اَلَّف، اَلّاف، یعنی الفت گیرنده.
مرا آنقدر نگاه داشتی تا با در و دیوار و زمین و آسمان الفت گرفتم و دوست شدم.
الاف یا علاف هردو کنایه از در انتظار ماندن است.

سردرگم آشفته پریشان چون یک آدم باتفکر هیچ وقت علاف نمیشه یعنی به هم ریخته تفکرش نمیتونه تصمیم بگیره