شب کردن

(شَ. کَ دَ ) (مص ل . ) شب را به روز آوردن .

شب کردن. [ ش َ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) صحبت داشتن با کسی در شب. ( از بهار عجم ). صحبت در شب. ( فرهنگ نظام ) :
خلوتی ساختند و شب کردند
مادر پیر را طلب کردند.کردم به ذوق شادی شب با سگان کویش
صحبت بهم خوش آید یاران باوفا را.|| وارد شدن در شب. ( فرهنگ نظام ). || شب به روز کردن. تمام شب به سر بردن به شغلی. ( بهار عجم ) :
شب تا به روز بودم من مبتلای هجران
تو شب به روز کردی با مبتلای دیگر. || شب را در بیرون خانه به سر بردن. ( یادداشت مؤلف ) :
ور شب کنم از خانه به جای دگر آیم
او شب کند از خانه به جای دگر آید.