( ~ . گَ ) [ ع - فا. ] (ص مر. ) آوازه - خوان .
غناگر
فرهنگ معین
لغت نامه دهخدا
غناگر. [ غ ِ گ َ ] ( ص مرکب ) خواننده و نوازنده و آوازخوان. مغنی. غناساز. رجوع به غنا و غناساز شود :
هر رود که با غنا نسازد
برّد چو غنا گرش نوازد.
هر رود که با غنا نسازد
برّد چو غنا گرش نوازد.
نظامی.
فرهنگ عمید
۱. خواننده، آوازخوان.
۲. نوازنده.
۲. نوازنده.
کلمات دیگر: