طلیع

( صفت ) آن که از طرف محارب دیده بان است .

(طَ ) [ ع . ] (ص . ) آن که از طرف محارب دیده بان است .

طلیع. [ طَ ] ( ع ص ، اِ ) ( اصطلاح فقه ) آنکه از طرف محارب دیده بان است.