(شْ تْ ) (ص . ) ۱ - برهنة مادرزاد. ۲ - کسی که تنش مو ندارد.
غوشت
فرهنگ معین
لغت نامه دهخدا
غوشت. ( ص ) برهنه مادرزاد. ( فرهنگ اسدی ) ( برهان قاطع ). برهنه بود چون مادرزاد. ( فرهنگ اسدی نخجوانی ) ( فرهنگ اوبهی ). برهنه ، ابوحفص سغدی به حذف تا آورده است ، واﷲ اعلم بالصواب. ( انجمن آرا ) ( آنندراج ) ( فرهنگ رشیدی ). لوت. لخت. عور. رجوع به غوش شود :
گفت هنگامی یکی شهزاده بود
گوهری و پرهنر آزاده بود
شد به گرمابه درون استاد غوشت
بود فربی و کلان بسیارگوشت.
رودکی ( از سندبادنامه ) ( فرهنگ اوبهی ) ( فرهنگ اسدی ).
|| چیزی باشد که بر تن او هیچ موی نباشد. ( فرهنگ اسدی ) :
مریدان ز بازوش برکند ( کذا ) گوشت
مر آن کوبه را داد با یک دو غوشت.
غوشت. [ غ َ ] ( اِ ) گیاهی که لایق چرای ستور نباشد. ( ناظم الاطباء ) ( اشتینگاس ).
غوشة. [ غ َ ش َ ] ( ع اِ ) همهمه و هیاهو. قیل و قال. جار و جنجال. ازدحام. بانگ و فریاد. ( دزی ج 2 ص 231 ).
گفت هنگامی یکی شهزاده بود
گوهری و پرهنر آزاده بود
شد به گرمابه درون استاد غوشت
بود فربی و کلان بسیارگوشت.
رودکی ( از سندبادنامه ) ( فرهنگ اوبهی ) ( فرهنگ اسدی ).
|| چیزی باشد که بر تن او هیچ موی نباشد. ( فرهنگ اسدی ) :
مریدان ز بازوش برکند ( کذا ) گوشت
مر آن کوبه را داد با یک دو غوشت.
ابوشکور ( از فرهنگ اسدی ).
غوشت. [ غ َ ] ( اِ ) گیاهی که لایق چرای ستور نباشد. ( ناظم الاطباء ) ( اشتینگاس ).
غوشة. [ غ َ ش َ ] ( ع اِ ) همهمه و هیاهو. قیل و قال. جار و جنجال. ازدحام. بانگ و فریاد. ( دزی ج 2 ص 231 ).
غوشت . (ص ) برهنه ٔ مادرزاد. (فرهنگ اسدی ) (برهان قاطع). برهنه بود چون مادرزاد. (فرهنگ اسدی نخجوانی ) (فرهنگ اوبهی ). برهنه ، ابوحفص سغدی به حذف تا آورده است ، واﷲ اعلم بالصواب . (انجمن آرا) (آنندراج ) (فرهنگ رشیدی ). لوت . لخت . عور. رجوع به غوش شود :
گفت هنگامی یکی شهزاده بود
گوهری و پرهنر آزاده بود
شد به گرمابه درون استاد غوشت
بود فربی و کلان بسیارگوشت .
رودکی (از سندبادنامه ) (فرهنگ اوبهی ) (فرهنگ اسدی ).
|| چیزی باشد که بر تن او هیچ موی نباشد. (فرهنگ اسدی ) :
مریدان ز بازوش برکند (کذا) گوشت
مر آن کوبه را داد با یک دو غوشت .
گفت هنگامی یکی شهزاده بود
گوهری و پرهنر آزاده بود
شد به گرمابه درون استاد غوشت
بود فربی و کلان بسیارگوشت .
رودکی (از سندبادنامه ) (فرهنگ اوبهی ) (فرهنگ اسدی ).
|| چیزی باشد که بر تن او هیچ موی نباشد. (فرهنگ اسدی ) :
مریدان ز بازوش برکند (کذا) گوشت
مر آن کوبه را داد با یک دو غوشت .
ابوشکور (از فرهنگ اسدی ).
غوشت . [ غ َ ] (اِ) گیاهی که لایق چرای ستور نباشد. (ناظم الاطباء) (اشتینگاس ).
فرهنگ عمید
برهنه، لخت مادرزاد: شد به گرمابه درون یک روز غوشت / بود فربی و کلان و خوب گوشت (رودکی: ۵۳۳ ).
کلمات دیگر: