ژان پیر لوسین اوستی (Jean Pierre Lucien Osty) با نام مستعار ژان لارتگی (Jean Lartéguy)، نویسنده و روزنامه نگار فرانسوی بود که در ۵ سپتامبر ۱۹۲۰ در مزون-آلفور فرانسه متولد شد و در ۲۳ فوریهٔ ۲۰۱۱ در سن ۹۰ سالگی در هتل ملی لزنولید، پاریس درگذشت. لارتگی نخستین کسی بود که سناریوی بمب ساعتی را در رمان سال ۱۹۶۰ خود با عنوان سنچوریون ها تجسم بخشید.
لارتگی، ژان. یک وی‍ت ک‍ن‍گ یک م‍ی‍ل‍ی‍ون دلار. ترجمهٔ غلامرضا نجاتی. تهران: جهان آراء، ۱۳۴۶.
ج‍م‍ال زاده، سیدم‍ح‍م‍دع‍ل‍ی. خ‍ل‍ق‍ی‍ات م‍ا، ای‍ران‍ی‍ان. تهران: کتابفروشی فروغی، ۱۳۴۵.
ژان لارتگی در خانواده ای به دنیا آمد که خودش آن را اینگونه توصیف می کند: «یکی از آن خانواده های رعیتی فقیر کوه نشین که نامشان بر یادواره های جنگی نقش بسته است ولی نه در کتاب های تاریخی». پدر و عموی او، هر دو در جنگ جهانی اول خدمت کرده اند. لارتگی، پس از اشغال کشورش توسط آلمانی ها، در ماه مارس ۱۹۴۲ از فرانسه به اسپانیا گریخت. او به مدت نه ماه در آنجا ماند و پیش از پیوستن به نیروهای فرانسه آزاد به عنوان یک افسر گروه یکم تکاور، مدتی در یک زندان فرانکویی روزگار گذرانید. در خلال جنگ، در ایتالیا، فرانسه (مناطق ووژ و بلفور) و آلمان به نبرد پرداخت. او به مدت هفت سال خدمت وظیفه فعال داشت تا اینکه فرماندهٔ ذخیره شد و از آن پس به حوزهٔ روزنامه نگاری ورود کرد. لارتگی نشان های نظامی متعددی دریافت کرد؛ ازجمله لژیون دونور، صلیب جنگ ۱۹۴۵–۱۹۳۹ و صلیب جنگ برای صحنه های عملیات برون مرزی.
پس از اتمام خدمت نظامی، لارتگی به کار گزارشگری جنگ به ویژه برای مجلهٔ پاری مچ پرداخت. گزارش های او، کشمکش های آذربایجان، کره، فلسطین، هندوچین، الجزایر و ویتنام را پوشش می داد. به دنبال یک ماجرا در آغاز جنگ کره، لارتگی داوطلبانه به گردان فرانسوی می پیوندد و در اثنای نبرد هارت بریک ریج (Battle of Heartbreak Ridge) با یک نارنجک دستی دشمن مجروج می شود. در آمریکای لاتین، او پیرامون انقلاب ها و شورش های مختلفی گزارش تهیه کرد و در سال ۱۹۶۷ اندکی پیش از دستگیری و اعدام چه گوارا با او مواجه شده است. لارتگی در شمارهٔ ژوئیهٔ ۱۹۶۷ مجلهٔ پاری مچ یک مقالهٔ مهم با عنوان چریک ها (به فرانسوی: Les Guerilleros) منتشر کرد و در آن نوشت: «در زمانی که انقلابیون کوبا می خواهند در همه جای دنیا ویتنام بسازند، آمریکایی ها در مخاطره بودند که الجزایر خود را در آمریکای لاتین پیدا کنند».
در سال ۱۹۵۵ جایزه آلبرت لوندر را برای روزنامه نگاری دریافت کرد.
لارتگی، ژان. یک وی‍ت ک‍ن‍گ یک م‍ی‍ل‍ی‍ون دلار. ترجمهٔ غلامرضا نجاتی. تهران: جهان آراء، ۱۳۴۶.
ج‍م‍ال زاده، سیدم‍ح‍م‍دع‍ل‍ی. خ‍ل‍ق‍ی‍ات م‍ا، ای‍ران‍ی‍ان. تهران: کتابفروشی فروغی، ۱۳۴۵.
ژان لارتگی در خانواده ای به دنیا آمد که خودش آن را اینگونه توصیف می کند: «یکی از آن خانواده های رعیتی فقیر کوه نشین که نامشان بر یادواره های جنگی نقش بسته است ولی نه در کتاب های تاریخی». پدر و عموی او، هر دو در جنگ جهانی اول خدمت کرده اند. لارتگی، پس از اشغال کشورش توسط آلمانی ها، در ماه مارس ۱۹۴۲ از فرانسه به اسپانیا گریخت. او به مدت نه ماه در آنجا ماند و پیش از پیوستن به نیروهای فرانسه آزاد به عنوان یک افسر گروه یکم تکاور، مدتی در یک زندان فرانکویی روزگار گذرانید. در خلال جنگ، در ایتالیا، فرانسه (مناطق ووژ و بلفور) و آلمان به نبرد پرداخت. او به مدت هفت سال خدمت وظیفه فعال داشت تا اینکه فرماندهٔ ذخیره شد و از آن پس به حوزهٔ روزنامه نگاری ورود کرد. لارتگی نشان های نظامی متعددی دریافت کرد؛ ازجمله لژیون دونور، صلیب جنگ ۱۹۴۵–۱۹۳۹ و صلیب جنگ برای صحنه های عملیات برون مرزی.
پس از اتمام خدمت نظامی، لارتگی به کار گزارشگری جنگ به ویژه برای مجلهٔ پاری مچ پرداخت. گزارش های او، کشمکش های آذربایجان، کره، فلسطین، هندوچین، الجزایر و ویتنام را پوشش می داد. به دنبال یک ماجرا در آغاز جنگ کره، لارتگی داوطلبانه به گردان فرانسوی می پیوندد و در اثنای نبرد هارت بریک ریج (Battle of Heartbreak Ridge) با یک نارنجک دستی دشمن مجروج می شود. در آمریکای لاتین، او پیرامون انقلاب ها و شورش های مختلفی گزارش تهیه کرد و در سال ۱۹۶۷ اندکی پیش از دستگیری و اعدام چه گوارا با او مواجه شده است. لارتگی در شمارهٔ ژوئیهٔ ۱۹۶۷ مجلهٔ پاری مچ یک مقالهٔ مهم با عنوان چریک ها (به فرانسوی: Les Guerilleros) منتشر کرد و در آن نوشت: «در زمانی که انقلابیون کوبا می خواهند در همه جای دنیا ویتنام بسازند، آمریکایی ها در مخاطره بودند که الجزایر خود را در آمریکای لاتین پیدا کنند».
در سال ۱۹۵۵ جایزه آلبرت لوندر را برای روزنامه نگاری دریافت کرد.
wiki: ژان لارتگی