[ویکی نور] ریاض العلماء و حیاض الفضلاء، اثر میرزا عبدالله افندی (متوفای بین سال های 1120-1130ق)، کتابی است در موضوع شرح حال علما، از عصر غیبت تا زمان مؤلف که به زبان عربی و در قرن دوازدهم هجری نوشته شده و به اهتمام سید محمود مرعشی و با تحقیق سید احمد حسینی به چاپ رسیده است.
همین نکته برای نشان دادن ارزش کتاب کافی است که می بینیم این اثر، مأخذی موثّق از برای مرحوم خوانساری در تألیف «روضات الجنات» بوده و نیز صاحب «أعیان الشیعة» به کرات از آن نقل کرده و علامه آقابزرگ طهرانی در «الذریعة» بسیار به آن توجه داشته و علامه نوری در «خاتمة مستدرک الوسائل» (جلد سوم) مطالب زیادی از آن گرفته است
کتاب با دو مقدمه از محقق و سید محمود مرعشی آغاز و اسامی افراد، به ترتیب حروف الفبا، در دو قسم، در هفت جلد، تنظیم شده است.
منبع نویسنده در نگارش این اثر، تنها کتاب های معروف رجال و تراجم نبوده بلکه از کتاب های دیگر نیز موارد مربوط به تراجم را استخراج کرده است؛ مثلا در یک مورد از «مجمع البیان » طبرسی استفاده کرده است. از مآخذ دیگر او، اجازات علماست و نیز خطوط پشت کتاب ها که محض یادگاری یا به عنوان مالکیت یا واگذاری یا وقف و تعلیقه و یاداداشت و... نوشته بوده اند
البته مهم ترین منبع نویسنده، همانا مشهودات و مسموعات او از معاصرانش می باشد که به کتاب او اهمیت خاصی بخشیده و از جهات مختلف، آن را قابل استناد ساخته است. حتی آنجا هم که از گذشتگان نقل کرده، ملاحظات انتقادی اش جالب توجه است، به ویژه که عین مطلب را نقل می کند
همین نکته برای نشان دادن ارزش کتاب کافی است که می بینیم این اثر، مأخذی موثّق از برای مرحوم خوانساری در تألیف «روضات الجنات» بوده و نیز صاحب «أعیان الشیعة» به کرات از آن نقل کرده و علامه آقابزرگ طهرانی در «الذریعة» بسیار به آن توجه داشته و علامه نوری در «خاتمة مستدرک الوسائل» (جلد سوم) مطالب زیادی از آن گرفته است
کتاب با دو مقدمه از محقق و سید محمود مرعشی آغاز و اسامی افراد، به ترتیب حروف الفبا، در دو قسم، در هفت جلد، تنظیم شده است.
منبع نویسنده در نگارش این اثر، تنها کتاب های معروف رجال و تراجم نبوده بلکه از کتاب های دیگر نیز موارد مربوط به تراجم را استخراج کرده است؛ مثلا در یک مورد از «مجمع البیان » طبرسی استفاده کرده است. از مآخذ دیگر او، اجازات علماست و نیز خطوط پشت کتاب ها که محض یادگاری یا به عنوان مالکیت یا واگذاری یا وقف و تعلیقه و یاداداشت و... نوشته بوده اند
البته مهم ترین منبع نویسنده، همانا مشهودات و مسموعات او از معاصرانش می باشد که به کتاب او اهمیت خاصی بخشیده و از جهات مختلف، آن را قابل استناد ساخته است. حتی آنجا هم که از گذشتگان نقل کرده، ملاحظات انتقادی اش جالب توجه است، به ویژه که عین مطلب را نقل می کند
wikinoor: شیعه و سنی. افندی این کتاب را در ده مجلد، پنج مجلد در شرح حال علمای شیعه و پنج مجلد در شرح حال علمای سنی، و به ترتیب حروف الفبا تدوین کرده است.
ریاض العلماء مهم ترین اثر افندی است، به گونه ای که آن را در فن خود با جواهر الکلام ـ که در علم فقه امامیه کتابی برجسته است ـ مقایسه کرده اند که نشان از اعتبار و اهمیت آن دارد. افندی تدوین این اثر را در ۴۰ سالگی آغاز کرد. او در این اثر قصد پرداختن به شرح حال علمای شیعه از زمان غیبت امام زمان تا عصر خود را داشته، اما گاه از این حد فراتر رفته است. این کتاب تا پایان به صورت پیش نویس باقی مانده است و شاید وجود مسامحاتی در عبارات و مطالب آن از همین روی باشد.
عبدالله بن عیسی بیگ جیرانی معروف به میرزا عبدالله افندی، هم بر علوم عقلی تسلط داشت و هم بر علوم نقلی و متخصص در کتاب شناسی و شرح حال نویسیِ علما بود. وی در ۱۰۶۶ق در عهد صفوی در اصفهان متولد شد؛ اما خانواده اش متمکن و تبریزی تبار بودند.
ریاض العلماء مهم ترین اثر افندی است، به گونه ای که آن را در فن خود با جواهر الکلام ـ که در علم فقه امامیه کتابی برجسته است ـ مقایسه کرده اند که نشان از اعتبار و اهمیت آن دارد. افندی تدوین این اثر را در ۴۰ سالگی آغاز کرد. او در این اثر قصد پرداختن به شرح حال علمای شیعه از زمان غیبت امام زمان تا عصر خود را داشته، اما گاه از این حد فراتر رفته است. این کتاب تا پایان به صورت پیش نویس باقی مانده است و شاید وجود مسامحاتی در عبارات و مطالب آن از همین روی باشد.
عبدالله بن عیسی بیگ جیرانی معروف به میرزا عبدالله افندی، هم بر علوم عقلی تسلط داشت و هم بر علوم نقلی و متخصص در کتاب شناسی و شرح حال نویسیِ علما بود. وی در ۱۰۶۶ق در عهد صفوی در اصفهان متولد شد؛ اما خانواده اش متمکن و تبریزی تبار بودند.
wikishia: ریاض_العلماء_و_حیاض_الفضلاء_(کتاب)