قلمرو تراست جزایر اقیانوس آرام. قلمرو تراست جزایر اقیانوس آرام یک قلمرو تراست سازمان ملل متحد در میکرونزی، اقیانوس آرام باختری بود که از ۱۹۴۷ تا ۱۹۸۶ توسط ایالات متحده آمریکا مدیریت می شد.
نخستین کشور اروپایی که بر این منطقه ادعای مالکیت کرد پادشاهی اسپانیا بود. پس از آن امپراتوری استعماری آلمان مدعی مالکیت قلمرو تراست جزایر اقیانوس آرام شد. این ادعاهای مالکیت، باعث درگیری میان این دو کشور شد. پس از شکست اسپانیا از آمریکا در جنگ آمریکا و اسپانیا در ۱۸۹۸، امپراتوری استعماری اسپانیا در ۱۸۹۹ آبخوست های این منطقه را به امپراتوری استعماری آلمان فروخت. در جنگ جهانی اول، امپراتوری ژاپن با گرفتن این منطقه از آلمان، کنترل آن را بدست گرفت. در ۲۸ ژوئن ۱۹۱۹ جامعه ملل رسماً حکمرانی قلمرو تراست جزایر اقیانوس آرام را بر پایه پیمان ورسای با تصویب قیمومت اقیانوس آرام جنوبی به امپراتوری استعماری ژاپن واگذار کرد. در ۱۹۴۴ در هنگام جنگ جهانی دوم قلمرو تراست جزایر اقیانوس آرام به دست آمریکا افتاد.
با تصویب قطعنامه ۲۱ شورای امنیت سازمان ملل متحد در ۱۸ ژوئیه ۱۹۴۷ قلمرو تراست جزایر اقیانوس آرام به صورت یک قلمرو تراست (امانتی) سازمان ملل متحد در آمد. در این قطعنامه، قلمرو تراست جزایر اقیانوس آرام یک "منطقه راهبردی" خوانده شد. بند ۸۳ منشور ملل متحد می گوید که خروج این منطقه از قلمرو تراست سازمان ملل متحد، تنها با تصویب شورای امنیت ممکن است و مانند دیگر قلمروهای تراست سازمان ملل متحد با تصویب مجمع عمومی سازمان ملل متحد ممکن نیست. تا ۱۹۵۱ نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا قلمرو تراست جزایر اقیانوس آرام را با برقراری پایگاهی را در گوآم اداره می کرد. پس از آن اداره این منطقه به وزارت کشور ایالات متحده آمریکا واگذار شد. وزارت کشور ایالات متحده آمریکا این منطقه را از پایگاهی در سایپن مدیریت می کرد.
در ۱۹۷۱ کنگره میکرونزی مالیات بر درآمد وضع کرد. این مالیات، بیش از هر فرد دیگری بر خارجی هایی که در پایگاه های نظامی کار می کردند تأثیر گذاشت.
نخستین کشور اروپایی که بر این منطقه ادعای مالکیت کرد پادشاهی اسپانیا بود. پس از آن امپراتوری استعماری آلمان مدعی مالکیت قلمرو تراست جزایر اقیانوس آرام شد. این ادعاهای مالکیت، باعث درگیری میان این دو کشور شد. پس از شکست اسپانیا از آمریکا در جنگ آمریکا و اسپانیا در ۱۸۹۸، امپراتوری استعماری اسپانیا در ۱۸۹۹ آبخوست های این منطقه را به امپراتوری استعماری آلمان فروخت. در جنگ جهانی اول، امپراتوری ژاپن با گرفتن این منطقه از آلمان، کنترل آن را بدست گرفت. در ۲۸ ژوئن ۱۹۱۹ جامعه ملل رسماً حکمرانی قلمرو تراست جزایر اقیانوس آرام را بر پایه پیمان ورسای با تصویب قیمومت اقیانوس آرام جنوبی به امپراتوری استعماری ژاپن واگذار کرد. در ۱۹۴۴ در هنگام جنگ جهانی دوم قلمرو تراست جزایر اقیانوس آرام به دست آمریکا افتاد.
با تصویب قطعنامه ۲۱ شورای امنیت سازمان ملل متحد در ۱۸ ژوئیه ۱۹۴۷ قلمرو تراست جزایر اقیانوس آرام به صورت یک قلمرو تراست (امانتی) سازمان ملل متحد در آمد. در این قطعنامه، قلمرو تراست جزایر اقیانوس آرام یک "منطقه راهبردی" خوانده شد. بند ۸۳ منشور ملل متحد می گوید که خروج این منطقه از قلمرو تراست سازمان ملل متحد، تنها با تصویب شورای امنیت ممکن است و مانند دیگر قلمروهای تراست سازمان ملل متحد با تصویب مجمع عمومی سازمان ملل متحد ممکن نیست. تا ۱۹۵۱ نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا قلمرو تراست جزایر اقیانوس آرام را با برقراری پایگاهی را در گوآم اداره می کرد. پس از آن اداره این منطقه به وزارت کشور ایالات متحده آمریکا واگذار شد. وزارت کشور ایالات متحده آمریکا این منطقه را از پایگاهی در سایپن مدیریت می کرد.
در ۱۹۷۱ کنگره میکرونزی مالیات بر درآمد وضع کرد. این مالیات، بیش از هر فرد دیگری بر خارجی هایی که در پایگاه های نظامی کار می کردند تأثیر گذاشت.