فرایند جابجایی توان الکتریکی را انتقال انرژی الکتریکی گویند. این فرایند معمولاً شامل انتقال انرژی الکتریکی از مولد یا تولیدکننده به پستهای توزیع نزدیک شهرها یا مراکز تجمع صنایع است و از این پس یعنی تحویل انرژی الکتریکی به مصرف کننده ها در محدوده توزیع انرژی الکتریکی است. انتقال انرژی الکتریکی به ما اجازه میدهد تا به سادگی و بدون پذیرفتن هزینه حمل سوختها و همچنین جدای از آلودگی تولید شده از سوختن سوختها در نیروگاه، از انرژی الکتریکی بهره بگیریم. حال آنکه در بسیاری موارد انتقال منابع انرژی مانند باد یا آب سدها غیرممکن است و تنها راه ممکن انتقال انرژی الکتریکی است.
هرز توان
به علت زیاد بودن میزان توان مورد بحث، ترانسفورماتورها کمابیش در ولتاژهای بالایی کار میکنند(۱۱۰ کیلوولت یا بیشتر). انرژی الکتریکی معمولاً در فواصل دراز به وسیله خطوط هوایی انتقال مییابد. از خطوط زیر زمینی فقط در مناطق پرجمعیت شهری استفاده میشود و این به دلیل هزینه بالای راهاندازی و نگهداری و همچنین تولید توان راکتیو اضافی در این گونه خطوط است.
امروزه خطوط انتقال ولتاژ، بیشتر شامل خطوطی با ولتاژ بالاتر از ۱۱۰ کیلوولت می شوند. ولتاژهای کمتر، نظیر ۳۳ یا ۶۶ کیلوولت به ندرت و برای تغذیه بارهای روشنایی در مسیرهای طولانی مورد استفاده قرار می گیرند. ولتاژهای کمتر از ۳۳ کیلوولت معمولاً برای توزیع انرژی الکتریکی مورد استفاده قرار می گیرند. از ولتاژهای بیشتر از ۲۳۰ کیلوولت با نام «ولتاژهای بسیار بالا» (extra high voltage) یاد می شود چراکه بیشتر تجهیزات مورد نیاز در این ولتاژها با تجهیزات ولتاژ پایین کاملاً متفاوتند.
در صنعت برق حریم خطوط برق عبارت است از محدوده فرضی در طرفین مسیر خطوط انتقال نیروی برق که به منظور حفظ و نگهداری خطوط جهت تداوم برق رسانی و همچنین پیشگیری از آسیب های انسانی ناشی از تشعشعات برق تعیین می شود.رعایت این حریم برای کلیه اشخاص ضروری است. حریم خطوط برق از نظر فنی از 3 عامل مغناطیسی، مکانیکی و الکتریکی ناشی می شود و میزان و نحوه تعیین حریم خطوط انتقال نیروی برق در کشور های مختلف متفاوت است و در هر کشور فواصل متفاوتی با توجه به عوامل دخیل در تعیین حریم وضع شده است. در ایران میزان حریم خطوط انتقال و توزیع نیروی برق بر اساس تصویب نامه شماره29052 مورخ1374/10/8 تعیین شده است. خطوط انتقال نیروی برق دو سطح حریم درجه یک و حریم درجه دو دارند.الف) حریم درجه یکحریم درجه یک محدوده ای نواری به موازات خطوط انتقال برق است که در عرض آن در انواع شبکه انتقال و توزیع متفاوت است. این حریم در دو طرف شبکه تعیین می شود. حریم درجه یک مخصوص نقاط شهری است و حداقل حریم لازم برای خطوط انتقال برق محسوب می شود. در حریم درجه یک هر گونه عملیات ساختمانی و ایحاد تاسیسات مسکونی و دامداری و یا باغ درخت کاری، انبار داری و دیوار کشی تا هر ارتفاعی ممنوع است.ایجاد زراعت فصلی و سطحی و حفر چاه و قنوات و راهسازی و شبکه آبیاری مشروط بر اینکه سبب ایجاد خسارت برای تاسیسات خطوط انتقال نگردد، بلامانع است. در ضمن در مورد حفر چاه و قنوات و راهسازی باید قبل از عملیات از مسئولین خطوط انتقال نیروی برق راهنمایی لازم خواسته شود و اجازه کتبی کسب گردد.ب) حریم درجه دوحریم درجه دو با عرض بیشتری نسبت به حریم درجه یک بعد از حریم درجه یک در هر دو طرف خطوط انتقال برق قرار می گیرد. این حریم مخصوص مناطق خارج از حریم شهر ها است. در حریم درجه دو فقط ایجاد تاسیسات ساختمانی اعم از مسکونی و صنعتی و مخازن سوخت تا هر ارتفاعی ممنوع می باشد. حریم کابل های زیرزمینی که در معابر و راه ها گذارده می شود، در هر طرف نیم متر از محور کابل و تا ارتفاع دو متر از سطح زمین خواهد بود و در مواردی که کابل با سایر تاسیسات شهری از قبیل لوله کشی آب و فاضلاب، کابل تلفن و نظایر آن تقاطع نماید، استاندارد های متداول شبکه های انتقال و توزیع برق باید رعایت شود.
هرز توان
به علت زیاد بودن میزان توان مورد بحث، ترانسفورماتورها کمابیش در ولتاژهای بالایی کار میکنند(۱۱۰ کیلوولت یا بیشتر). انرژی الکتریکی معمولاً در فواصل دراز به وسیله خطوط هوایی انتقال مییابد. از خطوط زیر زمینی فقط در مناطق پرجمعیت شهری استفاده میشود و این به دلیل هزینه بالای راهاندازی و نگهداری و همچنین تولید توان راکتیو اضافی در این گونه خطوط است.
امروزه خطوط انتقال ولتاژ، بیشتر شامل خطوطی با ولتاژ بالاتر از ۱۱۰ کیلوولت می شوند. ولتاژهای کمتر، نظیر ۳۳ یا ۶۶ کیلوولت به ندرت و برای تغذیه بارهای روشنایی در مسیرهای طولانی مورد استفاده قرار می گیرند. ولتاژهای کمتر از ۳۳ کیلوولت معمولاً برای توزیع انرژی الکتریکی مورد استفاده قرار می گیرند. از ولتاژهای بیشتر از ۲۳۰ کیلوولت با نام «ولتاژهای بسیار بالا» (extra high voltage) یاد می شود چراکه بیشتر تجهیزات مورد نیاز در این ولتاژها با تجهیزات ولتاژ پایین کاملاً متفاوتند.
در صنعت برق حریم خطوط برق عبارت است از محدوده فرضی در طرفین مسیر خطوط انتقال نیروی برق که به منظور حفظ و نگهداری خطوط جهت تداوم برق رسانی و همچنین پیشگیری از آسیب های انسانی ناشی از تشعشعات برق تعیین می شود.رعایت این حریم برای کلیه اشخاص ضروری است. حریم خطوط برق از نظر فنی از 3 عامل مغناطیسی، مکانیکی و الکتریکی ناشی می شود و میزان و نحوه تعیین حریم خطوط انتقال نیروی برق در کشور های مختلف متفاوت است و در هر کشور فواصل متفاوتی با توجه به عوامل دخیل در تعیین حریم وضع شده است. در ایران میزان حریم خطوط انتقال و توزیع نیروی برق بر اساس تصویب نامه شماره29052 مورخ1374/10/8 تعیین شده است. خطوط انتقال نیروی برق دو سطح حریم درجه یک و حریم درجه دو دارند.الف) حریم درجه یکحریم درجه یک محدوده ای نواری به موازات خطوط انتقال برق است که در عرض آن در انواع شبکه انتقال و توزیع متفاوت است. این حریم در دو طرف شبکه تعیین می شود. حریم درجه یک مخصوص نقاط شهری است و حداقل حریم لازم برای خطوط انتقال برق محسوب می شود. در حریم درجه یک هر گونه عملیات ساختمانی و ایحاد تاسیسات مسکونی و دامداری و یا باغ درخت کاری، انبار داری و دیوار کشی تا هر ارتفاعی ممنوع است.ایجاد زراعت فصلی و سطحی و حفر چاه و قنوات و راهسازی و شبکه آبیاری مشروط بر اینکه سبب ایجاد خسارت برای تاسیسات خطوط انتقال نگردد، بلامانع است. در ضمن در مورد حفر چاه و قنوات و راهسازی باید قبل از عملیات از مسئولین خطوط انتقال نیروی برق راهنمایی لازم خواسته شود و اجازه کتبی کسب گردد.ب) حریم درجه دوحریم درجه دو با عرض بیشتری نسبت به حریم درجه یک بعد از حریم درجه یک در هر دو طرف خطوط انتقال برق قرار می گیرد. این حریم مخصوص مناطق خارج از حریم شهر ها است. در حریم درجه دو فقط ایجاد تاسیسات ساختمانی اعم از مسکونی و صنعتی و مخازن سوخت تا هر ارتفاعی ممنوع می باشد. حریم کابل های زیرزمینی که در معابر و راه ها گذارده می شود، در هر طرف نیم متر از محور کابل و تا ارتفاع دو متر از سطح زمین خواهد بود و در مواردی که کابل با سایر تاسیسات شهری از قبیل لوله کشی آب و فاضلاب، کابل تلفن و نظایر آن تقاطع نماید، استاندارد های متداول شبکه های انتقال و توزیع برق باید رعایت شود.
wiki: انتقال انرژی الکتریکی