ماسینیون لویی

ماسینیون، لوئی (۱۸۸۳ـ۱۹۶۲)(Massignon, Louis)
ماسینیون، لوئی
خاورشناس فرانسوی. در مدرسۀ ملی زبان های زندۀ شرقی و دانشگاه سوربون درس خواند و زبان های فارسی، ترکی، انگلیسی و آلمانی را به خوبی آموخت. در ۱۹۰۲ در رشتۀ ادبیات دانشنامۀ لیسانس و در ۱۹۲۲ از دانشگاه سوربون دانشنامۀ دکتری گرفت. استاد اسلام شناسی در کولژ دو فرانس (۱۹۲۶ـ۱۹۵۴) و مدرسۀ مطالعات عالی سوربون، و بنیادگذار و مدیر مؤسسۀ مطالعات ایرانی سوربون (از ۱۹۴۷) بود. در عرفان و تصوّف اسلامی تبحر داشت و ایران شناسی برجسته بود. چندبار به ایران سفر کرد. کارهایش دربارۀ حلاج و اخبار و گفته های او مشهور است. از آثارش: مصایب حلاج، عارف شهید اسلام (پاریس، ۱۹۲۲. ترجمۀ فارسی: ۱۳۶۲ش)؛ رساله در منشأ اصطلاحات فنی تصوف اسلامی (پاریس، ۱۹۲۲، ۱۹۵۴)؛ پژوهشی دربارۀ اصناف اسلامی پیشه وران و بازرگانان در مراکش (پاریس، ۱۹۲۴)؛ تدوین و چاپ متن و ترجمۀ فرانسوی دیوان حلاج (پاریس، ۱۹۳۱)؛ چاپ متن و ترجمۀ اخبار حلاج، با همکاری (۱۹۳۶)؛ مباهلۀ مدینه و تقدیس فاطمه (پاریس، ۱۹۵۵)؛ سرگذشت روزبهان بقلی و آثار او (کپنهاگ، ۱۹۵۳)؛ سلمان پاک (۱۹۳۴)؛ چاپ متن و ترجمۀ الطواسین یا طاسین الازل حلاج.

[ویکی نور] «لویی ماسینیون»، خاورشناس نامدار فرانسوی در 25 ژوئیه 1883، در نوژان فرانسه به دنیا آمد.
تحصیلات مقدماتی و دانشگاهی را در کشور خود گذراند و با زبان های عربی و فارسی و ترکمن و آلمانی و انگلیسی آشنا شد و در دو مؤسسه علمی «کلژ دوفرانس» و دیگری «مؤسسه مطالعات عالیه سوربن» به تدریس اشتغال یافت. عضویت وی در بنیاد فرانسوی باستان شناسی که در قاهره بپا شده بود، او را با کشورهای اسلامی آشنا کرد و این آشنایی موجب مسافرت هایی به مصر و عراق و سوریه و ایران و الجزایر و حجاز شد.
ماسینیون سال هایی چند (از 1919 تا 1945) در کلژ دوفرانس تدریس «جامعه شناسی اسلامی» را به عهده داشت و از سال 1932 به بعد، موضوع «اسلام شناسی» را در «مدرسه مطالعات عالیه» نیز بر درس پیشین افزود. در طی مسافرت هایش به مشرق زمین، یک سال (1913) در دانشگاه قدیمی مصر به تدریس پرداخت و موضوع درس وی «تاریخ اصطلاحات فلسفی» بود. در حفاری های عراق برای کشف «قصر الأخیضر»، نیز حضور و مشارکت داشت. در سوریه به پژوهش در باره فرقه «نصیریه» همت گماشت و در اثر مطالعه کتاب «تذکرة الأولیاء» اثر شیخ عطار، سخت به پژوهش در زندگی حسین بن منصور، مشهور به حلاج دل بستگی پیدا کرد و به ایران سفر نمود و از شهر بیضا (از توابع فارس) که زادگاه حلاج بود، دیدن کرد. از آن پس محور اساسی تتبعات وی، زندگی حلاج و عرفان ایرانی بود.
لوئی ماسینیون، سردبیری «مجله جهان اسلامی» را در پاریس به عهده داشت و سپس «مجله مطالعات اسلامی» جای آن را گرفت.
کتاب ها و مقالات دیگری هم از ماسینیون به جای مانده که از ذکر یکایک آنها در اینجا خودداری می کنیم. همین اندازه یادآور می شویم که ماسینیون در نگارش «دائرةالمعارف اسلام» نیز شرکت داشته و به عنوان نمونه، مقالات «تصوف» و «قرامطه» و «حسین بن روح» در دائرةالمعارف، از اوست. کتاب «الطواسین»، اثر حسین بن منصور حلاج را هم ماسینیون به چاپ رسانده است.
لویی ماسینیون، در 31 اکتبر 1962، در فرانسه بدرود زندگی گفت.