ارشه

آرشه. آرشه یا کَمانه وسیله ای است که از آن برای نواختن سازهای زهی استفاده می شود.آرشه شامل یک چوب است که به دو سر آن موی دُم اسب متصل شده است. موها در نوک آرشه با قطعه ای از جنس عاج یا استیل به چوب آرشه می چسبند. در ته آرشه قطعه ای به نام موگیر، که از چوب و صدف ساخته شده، کشیدگی موهای آرشه را تنظیم می کند. موگیر با پیچ به چوب آرشه متصل می شود.
اُفتان ricochet, jeté, gettato: معمولاً در کمانه کشی راست، ضربهٔ کمانه به نحوی که نیمهٔ بالایی آن بر روی سیم انداخته شود و بر اثر وزن خود چندین بار بر روی سیم ارتعاش کند.
پرّان sautillé, bounced, bouncing, jumped: نوعی کمانه کشی که در آن با وسط کمانه ضربه ای بر روی سیم زده می شود، به گونه ای که یک بار و به صورت خفیف بر روی سیم پرش کند.
کمانه کشی چپ up-bow: در نواختن سازهای زهیِ کمانه ای، حرکت کمانه از نوک به سمت پاشنه
کمانه کشی راست down-bow: در نواختن سازهای زهیِ کمانه ای، حرکت کمانه از پاشنه به سمت نوک
فلوت وار flautando, flautato: دستوری برای اجرای کمانه کشی در سازهای زهی که در آن، ساز با نزدیک کردن کمانه به رودسته یا با کم کردن فشار کمانه نواخته می شود و صدای آن به صدای فلوت نزدیک می شود.
مستقل portato, louré: نوعی کمانه کشی بین وضعیت متصل و مقطّع که در آن هر یک از نت ها با ارزش زمانیِ کامل و به صورت جدا نواخته می شود.
چکشی martelé, hammered: نوعی کمانه کشی که در آن نوازنده صداها را با یک خیز قوی و کوتاه، بدون برداشتن کمانه از روی سیم، در انتهای صداها اجرا می کند.
چکشی با پاشنه martelé au talon: نوعی کمانه کشی که در آن نوازنده صداها را با یک خیز قوی و کوتاه، بدون برداشتن کمانه از روی سیم و با استفاده از قسمت نزدیک به محل گرفتنِ کمانه، در انتهای صداها اجرا می کند.
در جدول زیر محدودهٔ وزن آرشهٔ سازهای مختلف آمده است.
تاریخچهٔ استفاده از آرشه به طور قطع مشخص نیست. در یونان باستان نامی و تصویری از آرشه وجود ندارد، اگرچه قرنها در اروپا یونان را خاستگاه آرشه می دانستند. این اشتباه به علت ترجمه اشتباه مضراب به آرشه حاصل شده بوده. قدیمیترین تصویر از آرشه در یک کتاب مذهبی در اسپانیا از قرن ۱۱ میلادی به دست آمده. اما قدیمیترین نام از آرشه در یک سفرنامه به زبان عربی یافت شده. در سفرنامه ای که برای خلیفه هارون الرشید نوشته شده نوازندگان رومی در حال نواختن سازی با یک کمان گزارش شده اند. خوارزمی نیز پیش از آن در کتاب مفاتیح العلوم در قرن ۱۰ میلادی ذکر کرده که در خراسان رباب را با آرشه می نوازند. این گزارش می تواند ثابت کند که نوازندگی با آرشه خیلی پیشتر از این گزارش رواج داشته. آثاری نیز در چین باستان به استفاده از آرشه اشاره دارند که صحت آن ها قطعی نیست. یک تئوری دربارهٔ آرشه می گوید که استفاده از آن در چین آغاز شده، بعد به ایران و روم و بیزانس رسیده و از آنجا از آفریقای شمالی به اسپانیا رسیده است. تئوری دیگر می گوید که استفاده از کمانه در چهار مرکز چین، ایران، بیزانس و اسپانیا مستقل از هم در حدود قرن های ۹ و ۱۰ میلادی شکل گرفته است. هیچ کدام از این دو تئوری تاکنون به اثبات نرسیده اند.
انواع کمانه کشی در این گونه سازها عبارت است از:

آرشه. آرشِه (bow)
آرشِه
در موسیقی ، چوب باریکی که رشته هایی بلند از موی اسب بر آن کشیده و محکم شده و آن را روی سیم های سازهای خانوادۀ ویولن یا ویول می کشند تا ارتعاش های صوتی در سیم ایجاد شود. پیش از قرن ۱۷ آرشه ها محدّب بودند، اما تغییرات تکنیک ویولن تکامل آرشه های مقعّر را سرعت بخشید، که در پایان قرن ۱۸، فرانسوآ تورت(۱۷۴۷ـ۱۸۳۵) شکل نهایی آن ها را یافت. ازجمله سازهای غیرمعمولی که با آرشه نواخته می شوند عبارت اند از هارمونیکای شیشه ایو ارۀ موزیکال.