برشتن

تکلس , شواء

بریان کردن، تفت دادن، بودادن، برشته
( مصدر ) ۱- بریان کردن . ۲- تف دادن بو دادن . ۳- پختن .

(بِ رِ تَ ) [ په . ] (مص م . ) ۱ - بریان کردن . ۲ - پختن .

برشتن. [ ب ِ رِ ت َ ] ( مص ) برشته کردن. بریان نمودن. ( آنندراج ). بریان کردن چنانکه نان را از تیز کردن آتش یا دیر بیرون کردن از تنور :
بهل تا باشد این آتش فروزان
کبابی را که ببرشتی مسوزان.و چنانکه گندم و شاهدانه و امثال آن را بر تابه به آتش نهادن بی آب. بو دادن. ( یادداشت مؤلف ). تاب دادن :
ز خاک عشق دمیده ست دانه ام صائب
به آتش رخ گل می توان برشت مرا.|| ریسیدن. ( از: ب + رشتن ). رجوع به رشتن و ریسیدن شود.

۱. بریان کردن.
۲. تف دادن.
۳. بو دادن.

/baroshten/ به شدت کتک زدن - کنایه از بد و بیراه گفتن – فحاشی ۳تکاندن میوه ی درختانی همچون گردو به وسیله ی چوب بلند & ریسیدن

بِرِسِستِن