مجال یافتن

( مصدر ) فرصت یافتن : چون من بترک خراسان بگویم و از ملک او بیرون شوم صاحب غرض را مجال سخن نماند .

مجال یافتن. [ م َ ت َ ] ( مص مرکب ) فرصت یافتن. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ). میدان یافتن. جولانگاه یافتن : اول آنکه در سخن مجال تصرف یافتند. ( کلیله و دمنه ). شبهت نکرد که دشمنی تقبیح صورتی کرده است یا حاسدی مجال فسادی یافته است. ( ترجمه تاریخ یمینی چ شعار ص 330 ).
تو نیکو روش باش تا بد سگال
به نقص تو گفتن نیابد مجال.مجال سخن تا نیابی مگوی
چو میدان نبینی نگه دار گوی.فراق دوست چنان سخت نیست بر دل من
که دشمنان که به فرصت بیافتند مجال.علی الخصوص که سعدی مجال مدح تو یافت
حقیقتی است که ذکرش مع الزمان ماند.افتاده در زبان خلایق حدیث من
با توبه یک حدیث مجالی نیافته.من نمی یابم مجال ای دوستان
گرچه او دارد جمالی بس جمیل.