فرهنگ فارسی

<div class="boxBd">بارگاه زدن. [ زَ دَ ] ( مص مرکب ) برپا کردن خیمه. بارگاه افراشتن. بارگاه آراستن. بارگاه کشیدن : <br>بیا ساقی آن جام چون مهر و ماه <br>بده تا زنم بر فلک بارگاه.<div class="au">حافظ ( از ارمغان آصفی ).</div>چو در مشهد طوس زد بارگاه...<div class="au">قاسمی ( از ارمغان آصفی ).</div>رجوع به بارگاه افراشتن و بارگاه آراستن و بارگاه کشیدن شود.</div>

بارگاه زدن. [ زَ دَ ] ( مص مرکب ) برپا کردن خیمه. بارگاه افراشتن. بارگاه آراستن. بارگاه کشیدن : بیا ساقی آن جام چون مهر و ماه بده تا زنم بر فلک بارگاه. حافظ ( از ارمغان آصفی ). چو در مشهد طوس زد بارگاه... قاسمی ( از ارمغان آصفی ). رجوع به بارگاه افراشتن و بارگاه آراستن و بارگاه کشیدن شود.

بارگاه زدن

فرهنگ فارسی

لغت نامه دهخدا