کلمه جو
صفحه اصلی

ابن سناءالملک

لغت نامه دهخدا

ابن سناءالملک. [ اِ ن ُ س َ ئِل ْ م ُ ] ( اِخ ) قاضی ابوالقاسم سعیدبن هبةاﷲ. وفات 608 هَ.ق. شاعر مشهور مصری. در حدیث شاگرد ابوطاهر احمدبن محمد سلفی اصفهانی. دیوان شعر و منشآت او معروف و او را ثروتی وافر بوده است. کتاب الحیوان جاحظ را به نام روح الحیوان ملخص کرده و دیوانی نیز به نام دارالطراز دارد.

دانشنامه عمومی

ابن سَناء المُلک (۱۱۵۰-۱۲۱۲م) (نسب: هبةالله بن جعفر) کاتب و شاعر مصری بود که نزد ایوبی ها جایگاهی داشت و فارسی را خوب می دانست.
دارالطّراز: دربرگیرندهٔ موشحات اوست.
روح الحیوان: چکیده ای از الحیوان نوشتهٔ جاحظ


کلمات دیگر: