ابن محمد بن علی مقری فیومی
علی مقری
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
علی مقری. [ ع َ ی ِ م ُ ] ( اِخ ) ابن احمد مقری. از محدثان بود. ( منتهی الارب ).
علی مقری. [ ع َ ی ِ م ُ ] ( اِخ ) ابن محمدبن سلامه روحانی مقری رحبی ، مکنی به ابوالحسن. وی محدث و مقری بود. رجوع به علی روحانی شود.
علی مقری. [ ع َ ی ِ م ُ ] ( اِخ ) ابن محمدبن علی مقری فیومی. رجوع به علی فیومی شود.
علی مقری. [ ع َ ی ِ م ُ ] ( اِخ ) ابن محمدبن سلامه روحانی مقری رحبی ، مکنی به ابوالحسن. وی محدث و مقری بود. رجوع به علی روحانی شود.
علی مقری. [ ع َ ی ِ م ُ ] ( اِخ ) ابن محمدبن علی مقری فیومی. رجوع به علی فیومی شود.
علی مقری . [ ع َ ی ِ م ُ ] (اِخ ) ابن احمد مقری . از محدثان بود. (منتهی الارب ).
علی مقری . [ ع َ ی ِ م ُ ] (اِخ ) ابن محمدبن سلامه ٔ روحانی مقری رحبی ، مکنی به ابوالحسن . وی محدث و مقری بود. رجوع به علی روحانی شود.
علی مقری . [ ع َ ی ِ م ُ ] (اِخ ) ابن محمدبن علی مقری فیومی . رجوع به علی فیومی شود.
کلمات دیگر: