( روز آور ) کسی یا چیزی که بنیروی روشنایی شب را چون روز کند .
روز اور
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
( روزآور ) روزآور. [ وَ ] ( نف مرکب ) کسی یا چیزی که بنیروی روشنایی شب را چون روز کند، و بمجاز کسی که دیگری را مشغول کند و شبش را بروز آرد :
بینا کن دل به آشنایی
روزآور شب بروشنایی.
بینا کن دل به آشنایی
روزآور شب بروشنایی.
نظامی.
کلمات دیگر: