دشت نوردنده . آنکه بیابان می پیماید .
دشت نورد
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
دشت نورد. [ دَ ن َ وَ ] ( نف مرکب ) دشت نوردنده. آنکه بیابان می پیماید. ( ناظم الاطباء ). دشت پیما. دشت سیر. دشتگرد :
سخت سوزنده دل و دشت نورد آمده است
طفل اشکم مگر از دامن مجنون برخاست.
سخت سوزنده دل و دشت نورد آمده است
طفل اشکم مگر از دامن مجنون برخاست.
غیاثای حلوایی ( از آنندراج ).
کلمات دیگر: