علی کیاهراسی

شمس الاسلام عمادالدین ابوالحسن علی کیاهراسی طبری (۴۵۰-۵۰۴ (قمری)) فقیه شافعی، محدث، مفسر و مدرس. مشهور به عماد طبری یا عمادالدین طبری یا عمادکیا یا عمادالدین کیا و معروف به کیاهراسی، اهل طبرستان بود و در آنجا به دنیا آمد. وی را تالی و ثانی ابوحامد محمد غزالی بلکه شایسته تر از وی می انند. در نیشابور از امام الحرمین جوینی، ابوالمعالی جوینی، فقه آموخت و در مذهب و اصول برآمد. او در نظامیه نیشابور پس از اتمام درس توسط استاد، درس او را برای شاگردان حوزه تقریر و اعاده می نمود. سپس در بیهق به تدریس اشتغال یافت. آن گاه به بغداد رفت و تا پایان عمر در نظامیه تدریس کرد. وی شیخ الشافعیه بغداد بود. او از زید بن صالح آملی و جماعتی دیگر حدیث روایت کرد. سعد الخیر و عبداللَّه بن محمد بن غالب و ابوطاهر سلفی از وی روایت کرده اند. او لعن به یزید بن معاویه را به صراحت جایز می دانست. ابن اثیر گوید که جهال به او اتهام عقیده و مذهب باطنی (اسماعیلیه) بستند و سلطان محمد او را دستگیر و زندانی کرد و آن گاه که جمعی از علما بر برائتش گواهی دادند آزاد شد. در بغداد درگذشت و در مقبرهی باب ابرز در کنار ابواسحاق شیرازی به خاک سپرده شد. از او آثار نیکویی بجا مانده است.
احکام القرآن در چهار مجلد
«شفاء المسترشدین فی مباحث المجتهدین» در خلافیات
«لوامع الدلائل فی زوایا المسائل»
«تعلیق فی اصول الفقه»
نقض و ردی بر «مفردات الامم احمد»