کلمه جو
صفحه اصلی

ققه

لغت نامه دهخدا

( ققة ) ققة. [ ق َق ْ ق َ ] ( ع اِ صوت ) آواز کودک ، یا آواز که بدان طفلان را ترسانند یا از چیزی بازدارند آنها را.( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). رجوع به قِقّة شود.

ققة. [ ق ِ ق َ ] ( ع اِ صوت ) آواز کودک. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). یا آواز که بدان طفلان را ترسانند یا از چیزی بازدارند آنها را. رجوع به قَقّة شود. || گویند: وقعفی ققة؛ به معنی در بد تدبیر افتاد. ( منتهی الارب ).

ققة. [ ق َق ْ ق َ ] (ع اِ صوت ) آواز کودک ، یا آواز که بدان طفلان را ترسانند یا از چیزی بازدارند آنها را.(منتهی الارب ) (اقرب الموارد). رجوع به قِقّة شود.


ققة. [ ق ِ ق َ ] (ع اِ صوت ) آواز کودک . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). یا آواز که بدان طفلان را ترسانند یا از چیزی بازدارند آنها را. رجوع به قَقّة شود. || گویند: وقعفی ققة؛ به معنی در بد تدبیر افتاد. (منتهی الارب ).



کلمات دیگر: