( قفیة ) قفیة. [ ق َ فی ی َ ] ( ع اِ ) آنچه مهمان را بدان گرامی کنند. || نایب. ( منتهی الارب ). خلف. ( اقرب الموارد ). || فزونی که یکی را بر دیگری باشد. || ( ص ) از قفا ذبح کرده. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ): شاة قفیة؛ ذبحت من قفاها. ( اقرب الموارد ). از ابوزید چنین نقل شده ، و دیگری گوید شاة قفینه است با نون. ( منتهی الارب ). رجوع به قفینة شود.
قفیة. [ ق ُف ْ ی َ ] ( ع اِ ) مغاکی است جهت شکار ددان. ( اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ).
قفیة. [ ق ُف ْ ی َ ] ( ع اِ ) مغاکی است جهت شکار ددان. ( اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ).