( قعطرة ) قعطرة. [ ق َ طَ رَ ] ( ع مص ) بر زمین افکندن کسی را. رجوع به قعطلة شود. || استوار گردانیدن. || پر کردن. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ).
قعطره
لغت نامه دهخدا
قعطرة. [ ق َ طَ رَ ] (ع مص ) بر زمین افکندن کسی را. رجوع به قعطلة شود. || استوار گردانیدن . || پر کردن . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد).
کلمات دیگر: