قفوه

( قفوة ) قفوة. [ ق ِف ْ وَ ] ( ع اِ ) گناه و بدکاری. ( منتهی الارب ). ذنب. ( اقرب الموارد ). || تهمت. ( اقرب الموارد ). افترا و دشنام. ( منتهی الارب ). نسبت به کسی چیزی گفتن ، در وی باشد یا نباشد. ( اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ). || هو صفوتی و قفوتی ؛ ای خیرتی ؛ یعنی بهترین کس من که او را برمیگزینم. و گویند این کلمه از اضداد است. || بزرگواری. || ( اِمص ) برگزیدگی مهمان. ( منتهی الارب ).