قفی . [ ق ِ فی ی ] (ع اِ) ج ِ قَفا. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). رجوع به قفا شود.
قفی
لغت نامه دهخدا
قفی . [ ق َف ْی ْ ] (ع مص ) پس گردن زدن . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || از قفا بریدن گلوی گوسفند. (منتهی الارب ). رجوع به قَفْو شود.
قفی. [ ق َف ْی ْ ] ( ع مص ) پس گردن زدن. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). || از قفا بریدن گلوی گوسفند. ( منتهی الارب ). رجوع به قَفْو شود.
قفی. [ ق َ فی ی ] ( ع ص ، اِ ) آنکه قائم مقام دیگری باشد. گویند: هو قفیهم ؛ ای الخلف منهم. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). || دانای علم. || مهربان. ( منتهی الارب ). حفی. ( اقرب الموارد ). || مهمان گرامی کرده. || آنچه بدان مهمان را گرامی کنند از طعام و جز آن. || بهترین و برگزیده از برادران. || متهم از جماعت برادران. این کلمه از اضداد است. ( اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ). || تهمت و دشنام ، و این اسم است قفو را. ( منتهی الارب ).
قفی. [ ق ُ فی ی ] ( ع اِ ) ج ِ قَفا. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). رجوع به قفا شود.
قفی. [ ق ِ فی ی ] ( ع اِ ) ج ِ قَفا. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). رجوع به قفا شود.
قفی. [ ق َ فی ی ] ( ع ص ، اِ ) آنکه قائم مقام دیگری باشد. گویند: هو قفیهم ؛ ای الخلف منهم. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). || دانای علم. || مهربان. ( منتهی الارب ). حفی. ( اقرب الموارد ). || مهمان گرامی کرده. || آنچه بدان مهمان را گرامی کنند از طعام و جز آن. || بهترین و برگزیده از برادران. || متهم از جماعت برادران. این کلمه از اضداد است. ( اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ). || تهمت و دشنام ، و این اسم است قفو را. ( منتهی الارب ).
قفی. [ ق ُ فی ی ] ( ع اِ ) ج ِ قَفا. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). رجوع به قفا شود.
قفی. [ ق ِ فی ی ] ( ع اِ ) ج ِ قَفا. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). رجوع به قفا شود.
قفی . [ ق َ فی ی ] (ع ص ، اِ) آنکه قائم مقام دیگری باشد. گویند: هو قفیهم ؛ ای الخلف منهم . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || دانای علم . || مهربان . (منتهی الارب ). حفی . (اقرب الموارد). || مهمان گرامی کرده . || آنچه بدان مهمان را گرامی کنند از طعام و جز آن . || بهترین و برگزیده از برادران . || متهم از جماعت برادران . این کلمه از اضداد است . (اقرب الموارد) (منتهی الارب ). || تهمت و دشنام ، و این اسم است قفو را. (منتهی الارب ).
کلمات دیگر: