فوقاء. [ ف َ ] ( ع ص ) نره تیز و باریک سر. ( منتهی الارب ). || ( اِ ) چرخ کلان که به هر دندانه آن دو سوفار باشد که در آن رسن رود. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ).
