علی جزائری
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
علی جزائری. [ ع َ ی ِ ج َ ءِ ] ( اِخ ) ابن امین. نحوی بود. او راست : اتحاف الالباب بفضل الخطاب ، که در سال 1186 هَ. ق. از تألیف آن فراغت یافت. ( از معجم المؤلفین ج 7 ص 41 ).
علی جزائری. [ ع َ ی ِ ج َ ءِ ] ( اِخ ) ابن حسن بن سلیمان بن سعدبن فرج اﷲبن علی بن سعدبن عبداﷲبن حماد حسینی جزائری نجفی ( سید... )، مشهور به سیدعلی حلو. وی از فقهای امامیه در قرن سیزدهم بود که پیش از سال 1300 هَ. ق. درگذشت. و فرزندان او همگی از مصنفان و مؤلفان بوده اند. او راست : حسن المقال فی احوال الرجال. ( از مصنفی علم الرجال آقابزرگ طهرانی ص 275 ).
علی جزائری. [ ع َ ی ِ ج َ ءِ ] ( اِخ ) ابن عبدالرحمان بن محمد خفاف مالکی جزائری. فقیه و قاری بود و امر فتوی دادن را در الجزایر به عهده داشت. وی در سال 1307 هَ. ق. درگذشت او راست : المتعال فی تکمیل الاستدلال فی القرأات السبع. ( از معجم المؤلفین بنقل از هدیةالعارفین ج 1 ص 778. ایضاح المکنون ج 2 ص 567 ).
علی جزائری. [ ع َ ی ِ ج َ ءِ ] ( اِخ ) ابن عبدالقادربن عبدالرحمان بن علی بن علی بن امین علوی اندلسی جزائری مالکی شاذلی. رجوع به علی اندلسی شود.
علی جزائری. [ ع َ ی ِ ج َ ءِ ] ( اِخ ) ابن عبداﷲبن طیب جزائری ، ملقّب به زین الدین مکنّی به ابوالحسن و مشهور به ابن قلال. وی ساکن مصر بود. او راست : جلال الابصار فی القراآت ، که در سال 668 هَ. ق. آن را تألیف کرد. ( از معجم المؤلفین بنقل از طبقات القراء ابن جزری ج 1 ص 552 ).
علی جزائری. [ ع َ ی ِ ج َ ءِ ] ( اِخ ) ابن عبدالواحدبن محمدبن عبداﷲبن عبداﷲبن یحیی أنصاری سجلماسی جزائری مالکی ، مکنّی به ابوالحسن. رجوع به علی سجلماسی شود.
علی جزائری. [ ع َ ی ِ ج َ ءِ ] ( اِخ ) ابن عثمان بن علی بن عمر علوی طولقی جزائری حسنی خلوتی مالکی. رجوع به علوی طولقی شود.
علی جزائری. [ ع َ ی ِ ج َ ءِ ] ( اِخ ) ابن محمدبن هلال جزائری عراقی شیعی ، مکنّی به ابوالحسن و مشهور به ابن هلال. از متکلمان به شمار می رفت و در حدود سال 900 هَ. ق. در قید حیات بود. او راست : الدرالفرید فی التوحید. ( از معجم المؤلفین بنقل از هدیةالعارفین بغدادی ج 1 ص 739 ). و نیز رجوع به ابوالحسن ( زین الدین علی بن هلال... ) شود.
علی جزائری . [ ع َ ی ِ ج َ ءِ ] (اِخ ) ابن احمدبن موسی جزائری ، مکنّی به ابوالحسن . وی در سال 1244 هَ . ق . در جزائر متولد شد و در 1330 هَ . ق . درگذشت . او را مجموعه ای است در اجازات خود. (از معجم المؤلفین ، بنقل از فهرس الفهارس ج 2 ص 176).
علی جزائری . [ ع َ ی ِ ج َ ءِ ] (اِخ ) ابن امین . نحوی بود. او راست : اتحاف الالباب بفضل الخطاب ، که در سال 1186 هَ . ق . از تألیف آن فراغت یافت . (از معجم المؤلفین ج 7 ص 41).
علی جزائری . [ ع َ ی ِ ج َ ءِ ] (اِخ ) ابن حسن بن سلیمان بن سعدبن فرج اﷲبن علی بن سعدبن عبداﷲبن حماد حسینی جزائری نجفی (سید...)، مشهور به سیدعلی حلو. وی از فقهای امامیه در قرن سیزدهم بود که پیش از سال 1300 هَ . ق . درگذشت . و فرزندان او همگی از مصنفان و مؤلفان بوده اند. او راست : حسن المقال فی احوال الرجال . (از مصنفی علم الرجال آقابزرگ طهرانی ص 275).
علی جزائری . [ ع َ ی ِ ج َ ءِ ] (اِخ ) ابن عبداﷲبن طیب جزائری ، ملقّب به زین الدین مکنّی به ابوالحسن و مشهور به ابن قلال . وی ساکن مصر بود. او راست : جلال الابصار فی القراآت ، که در سال 668 هَ . ق . آن را تألیف کرد. (از معجم المؤلفین بنقل از طبقات القراء ابن جزری ج 1 ص 552).
علی جزائری . [ ع َ ی ِ ج َ ءِ ] (اِخ ) ابن عبدالرحمان بن محمد خفاف مالکی جزائری . فقیه و قاری بود و امر فتوی دادن را در الجزایر به عهده داشت . وی در سال 1307 هَ . ق . درگذشت او راست : المتعال فی تکمیل الاستدلال فی القرأات السبع. (از معجم المؤلفین بنقل از هدیةالعارفین ج 1 ص 778. ایضاح المکنون ج 2 ص 567).
علی جزائری . [ ع َ ی ِ ج َ ءِ ] (اِخ ) ابن عبدالواحدبن محمدبن عبداﷲبن عبداﷲبن یحیی أنصاری سجلماسی جزائری مالکی ، مکنّی به ابوالحسن . رجوع به علی سجلماسی شود.
علی جزائری . [ ع َ ی ِ ج َ ءِ ] (اِخ ) ابن عثمان بن علی بن عمر علوی طولقی جزائری حسنی خلوتی مالکی . رجوع به علوی طولقی شود.
علی جزائری . [ ع َ ی ِ ج َ ءِ ] (اِخ ) ابن محمدبن هلال جزائری عراقی شیعی ، مکنّی به ابوالحسن و مشهور به ابن هلال . از متکلمان به شمار می رفت و در حدود سال 900 هَ . ق . در قید حیات بود. او راست : الدرالفرید فی التوحید. (از معجم المؤلفین بنقل از هدیةالعارفین بغدادی ج 1 ص 739). و نیز رجوع به ابوالحسن (زین الدین علی بن هلال ...) شود.
علی جزائری . [ ع َ ی ِ ج َ ءِ ] (اِخ ) ابن عبدالقادربن عبدالرحمان بن علی بن علی بن امین علوی اندلسی جزائری مالکی شاذلی . رجوع به علی اندلسی شود.
علی جزائری . [ ع َ ی ِ ج َ ءِ ] (اِخ ) ابن هلال جزائری عراقی ، مکنّی به ابوالحسن و ملقب به زین الدین . وی استاد محقق کرکی بود و در سال 909 هَ . ق . اجازه ٔ اجتهاد به وی داده است . اما او خود از تلامذه ٔ ابوالعباس احمدبن فهد حلی (متوفی در 840 هَ . ق .) بوده است . علی بن هلال را عمری طولانی بود و در علم رجال نیز دستی داشت . (از مصنفی علم الرجال آقابزرگ طهرانی ص 303).