<div class="boxBd">فوخان. [ ف َ وَ ] ( ع مص ) بیرون برآمدن باد از مردم و ستور با بانگ یا بی بانگ. || دمیدن بوی. ( از اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ). رجوع به فوج و فوح و فوخ شود. <hr>فوخان. ( اِخ ) محلی کنار راه زاهدان به قاین میان کلاته بیرنج و کلاته آقادر. ( یادداشت مؤلف ).</div>

فوخان. [ ف َ وَ ] ( ع مص ) بیرون برآمدن باد از مردم و ستور با بانگ یا بی بانگ. || دمیدن بوی. ( از اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ). رجوع به فوج و فوح و فوخ شود. فوخان. ( اِخ ) محلی کنار راه زاهدان به قاین میان کلاته بیرنج و کلاته آقادر. ( یادداشت مؤلف ).

لغت نامه دهخدا

فوخان . (اِخ ) محلی کنار راه زاهدان به قاین میان کلاته ٔ بیرنج و کلاته ٔ آقادر. (یادداشت مؤلف ).

فوخان . (اِخ ) محلی کنار راه زاهدان به قاین میان کلاته ٔ بیرنج و کلاته ٔ آقادر. (یادداشت مؤلف ).

فوخان . [ ف َ وَ ] (ع مص ) بیرون برآمدن باد از مردم و ستور با بانگ یا بی بانگ . || دمیدن بوی . (از اقرب الموارد) (منتهی الارب ). رجوع به فوج و فوح و فوخ شود.

فوخان . [ ف َ وَ ] (ع مص ) بیرون برآمدن باد از مردم و ستور با بانگ یا بی بانگ . || دمیدن بوی . (از اقرب الموارد) (منتهی الارب ). رجوع به فوج و فوح و فوخ شود.