( قعودة ) قعودة. [ ق َ دَ ] ( ع اِ ) شتری که شبان برای حاجات خود نگاه دارد. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). || خرمابن. ( اقرب الموارد ).
قعوده
لغت نامه دهخدا
قعودة. [ ق َ دَ ] (ع اِ) شتری که شبان برای حاجات خود نگاه دارد. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || خرمابن . (اقرب الموارد).
کلمات دیگر: