شیرینی خوردن
حلوا خوردن
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
حلوا خوردن. [ ح َ خوَرْ / خ ُ دَ ] ( مص مرکب ) شیرینی خوردن :
چه خوش بود دو دلارام دست در گردن
بهم نشستن و حلوای آشتی خوردن.
نه حلوا خورد سرکه اندوده روی.
چه خوش بود دو دلارام دست در گردن
بهم نشستن و حلوای آشتی خوردن.
سعدی.
چو حلوا خورد سرکه از دست شوی نه حلوا خورد سرکه اندوده روی.
سعدی.
کلمات دیگر: