<div class="boxBd">روشن گهر. [ رَ / رُو ش َ گ ُ هََ ] ( ص مرکب ) روشن گوهر. که دارای ذات پاک و اصیل باشد. پاک اصل. صحیح النسب. ( یادداشت مؤلف ). آنکه سرشت روشن داشته باشد. روشن نهاد. ( آنندراج ) : <br>شبنم غنچه بیداردلان چشم بد است <br>صیقل سینه روشن گهران دست رد است.<div class="au">صائب.</div>چنان کز ایستادن صاف گردد آبها صائب <br>خموشی می کند روشن گهر تیغ زبانها را.<div class="au">صائب ( از آنندراج ).</div>و رجوع به روشن نهاد شود.</div>

روشن گهر. [ رَ / رُو ش َ گ ُ هََ ] ( ص مرکب ) روشن گوهر. که دارای ذات پاک و اصیل باشد. پاک اصل. صحیح النسب. ( یادداشت مؤلف ). آنکه سرشت روشن داشته باشد. روشن نهاد. ( آنندراج ) : شبنم غنچه بیداردلان چشم بد است صیقل سینه روشن گهران دست رد است. صائب. چنان کز ایستادن صاف گردد آبها صائب خموشی می کند روش

لغت نامه دهخدا

<div class="boxBd">روشن گوهر . که دارای ذات پاک و اصیل باشد .</div>

روشن گوهر . که دارای ذات پاک و اصیل باشد .

روشن گهر

فرهنگ فارسی

لغت نامه دهخدا