( دغیة ) دغیة. [ دَغ ْ ی َ ] ( ع اِ ) خوی بد. ( منتهی الارب ). دعارت. ( ذیل اقرب الموارد از لسان ). || ناسزای زشت و یا سخن زشت. ( از ذیل اقرب الموارد از لسان ). دغوة. و رجوع به دغوة شود.
دغیه
لغت نامه دهخدا
دغیة. [ دَغ ْ ی َ ] (ع اِ) خوی بد. (منتهی الارب ). دعارت . (ذیل اقرب الموارد از لسان ). || ناسزای زشت و یا سخن زشت . (از ذیل اقرب الموارد از لسان ). دغوة. و رجوع به دغوة شود.
کلمات دیگر: