یا بخت خفته بدبخت
خفته بخت
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
خفته بخت. [ خ ُ ت َ / ت ِ ب َ ] ( ص مرکب ) با بخت خفته. بدبخت. کنایه از فقیر و بی اقبال :
دی فرد و خفته بخت سوی ار من آمدم
امروز جفت نعمت بسیار میروم.
دی فرد و خفته بخت سوی ار من آمدم
امروز جفت نعمت بسیار میروم.
خاقانی.
کلمات دیگر: