روشنفکر . که فهم و ادراک روشن دارد
روشن ویر
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
روشن ویر. [ رَ / رُو ش َ ] ( ص مرکب ) روشنفکر. که فهم و ادراک روشن دارد. که دارای هوش سرشار و قوه تمیز است :
حیلش را شناخت نتواند
جز کسی تیزهوش و روشن ویر.
حیلش را شناخت نتواند
جز کسی تیزهوش و روشن ویر.
ناصرخسرو.
کلمات دیگر: