لاکهید دی 21

لاکهید دی-۲۱ (به انگلیسی: Lockheed D-21) یک هواگرد دارای موتور رم جت ساختِ کارخانهٔ لاکهید کورپوریشن در کشور ایالات متحده آمریکا است. نخستین استفاده کنندهٔ این هواگرد سیا بوده است. این هواگرد برای نخستین بار در ۰۱۹۶۴-۱۲-۲۲ ۲۲ دسامبر ۱۹۶۴ میلادی مورد استفاده قرار گرفت. این پهپاد که در ابتدا با کد «Q_12» شناخته میشد از بالهای مثلثی شکلی همانند «A_12» استفاده میکرد و در سرعتهای بالا از پشت مادرش جدا شده و به صورت خودکار پروازش را آغاز میکرد، این پرنده همانند «A_12» از تکنولوژی بدنه تیتانیومی و طرح رادارگریز لبه برش استفاده میکرد، لذا سطح مقطع راداری آن به قدری پایین بود که در رادارهای شرقی تقریبا نامرئی بود.
فهرست هواگردها
وزن پهپاد پنج تن، ارتفاع پروازیش (۲۷ تا ۲۹) کیلومتر و برد عبوری آن (۵۶۰۰) کیلومتر بود،پس از پایان ماموریت نیز ماژول «hatch» رها شده و توسط یک فروند هرکولس با همان شیوه گرفتن عکسهای ماهواره ای میان زمین و آسمان بازیابی میشد، اگر هرکولس موفق به گرفتن ماژول نمیشد درون آب می افتاد و شناور میماند تا توسط ناوهای موجود در منطقه بازیابی شود. پس از باز طراحی پهپاد در سال (۱۹۶۳) نامش به «D_21» تغییر یافت.
در مارس (۱۹۶۶) نخستین رهاسازی صورت گرفت که نزدیک بود به فاجعه ختم شود زیرا پهپاد پس از رها شدن چند ثانیه بین سکانهای عمودی «M_21» پرواز کرد اما خطر از بیخ گوش گذشت.
رهاسازی دوم در آوریل (۱۹۶۶) بود و پهپاد به حداکثر سرعت (۳۶۰۰) کیلومتر بر ساعت و ارتفاع (۲۷) کیلومتری دست یافت، اما بدلیل از دست رفتن یکی از پمپهای هیدرولیک پس از طی مسافت (۲۲۰۰) کیلومتر ساقط شد.