لاکهید اس آر ۷۱. لاکهید اس آر-۷۱ بلک برد (به انگلیسی: Lockheed SR-71 Blackbird) نوعی هواپیمای شناسایی دوربرد زِبَرصوت بود که اولین فروند آن در سال ۱۹۶۴ به پرواز درآمده و از سال ۱۹۶۶ تا ۱۹۹۸ در خدمت نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا بود. بلک برد بیشینه سرعت ۳.۲ ماخ دارد. در مجموع ۳۲ فروند از این هواپیمای زِبَرصوت ساخته شد که ۱۲ فروند آن بر اثر سوانح مختلف از دست رفتند اما هیچ یک مورد اصابت آتش دشمن قرار نگرفتند. برخلاف تصور مردم، اس آر-۷۱ بلک برد سریعترین هواپیمای سرنشین دار تاریخ نبوده و این عنوان به نورث امریکن ایکس-۱۵ تعلق دارد.این هواپیما بر پایه مدل آ-۱۲ و YF-12A ساخته شد و طراحی آن مدیون کلارنس جانسون است. او به همراه تیم مهندسین شرکت لاکهید اس آر-۷۱ را به عنوان جانشین هواپیمای جاسوسی یو-۲ ساختند. سرعت پرواز عادی این هواپیما ۳٫۳ ماخ در ارتفاع ۲۴ هزار متری بود. سرعت بالا و ارتفاع پروازی بسیار بالای این هواپیما باعث می شد تا در مقابل هر تهدیدی چه از ناحیه پدافند موشکی زمینی و چه از ناحیه جنگنده های رهگیر دشمن ایمن باشد. در عمل نیز در طول نزدیک به ۴ دهه فعالیت این هواپیما هیچگاه حتی یک فروند از آن مورد تهدید دشمن قرار نگرفت.
خدمه: ۲
:ظرفیت بارگیری ۳٬۵۰۰ lb (۱٬۶۰۰ kg) of sensors
طول: ۱۰۷ ft ۵ in (۳۲٫۷۴ m)
پهنای بال: ۵۵ فیت و ۷ اینچ (۱۶٫۹۴ m)
ارتفاع: ۱۸ ft 6 in (۵٫۶۴ m)
بال: مساحت ۱٬۸۰۰ ft۲ (۱۷۰ m۲)
وزن خالی: ۶۷٬۵۰۰ lb (۳۰٬۶۰۰ kg)
وزن بارگیری: ۱۷۰٬۰۰۰ lb (۷۷٬۰۰۰ kg)
بیشینه وزن برخاست: ۱۷۲٬۰۰۰ lb (۷۸٬۰۰۰ kg)
پیشرانه: ۲× توربوجت پس سوز دائم پرات اند ویتنی جی-۵۸ , ۳۲٬۵۰۰ پوند (۱۴۵ kN) هرکدام
Wheel track: 16 ft 8 in (5.08 m)
Wheel base: 37 ft 10 in (11.53 m)
Aspect ratio: ۱٫۷
در آن زمان کلی جانسون رئیس بخشی از لاکهید بود که به طراحی پروژه های پیشرفته می پرداخت (لاکهید اسکانک وورکز). هواپیمای A-۱۱ اولین هواپیمایی بود که تیم او در ۱۹۶۲ برای سیا طراحی کردند که با جایگزینی موتور J-۵۸ مدل A-۱۲ معرفی شد. نمونه رهگیر آن YF-12A بود و بعدهای آ-۱۲ به عنوان هواپیمای شناسایی نیروی هوایی ایالات متحده به نام SR-۷۱ نامگذاری شد.
مشکل اصلی در طراحی این هواپیما حرارت تولید شده در سرعت های بالا بود، در نتیجه استفاده از مواد معمول در ساخت این هواپیما میسر نبود لذا در ساخت بدنه این هواپیما از تیتانیوم وآلیاژهای تیتانیوم استفاده شد. روی بدنه تمام تیتانیوم این هواپیما با یک رنگ مخصوص جذب کننده امواج راداری پوشانده شده که باعث ایجاد خصوصیت رادارگریزی نسبی برای آن شود.مسئله جالب در مورد این هواپیما این است که در هنگام سکون روی زمین، از باکهای آن در بال، بنزین نشت می کرد و راه حلی نیز برای آن وجود نداشت. زیرا هیچ ماده ای که در حرارت۴۲۶ درجه ذوب نشود و برای آب بندی قطعات بال بکار رود یافت نشد. طول بدنهٔ هواپیما در سرعت ۳ ماخ (۳۵۰۰ کیلومتر بر ساعت) بر اثر حرارت به وجود آمده ناشی از اصطکاک هوا و بدنه در سرعت بالا ۳۲ سانتی متر افزایش پیدا می کند (این افزایش طول در کنکورد نیز اتفاق می افتاد) و هنگام فرود بر اثر انبساط و انقباض قسمت هایی از جایگاه سوخت سوراخ می شود به همین دلیل برای هر پرواز، حدود ۳۵ ساعت کار بر روی هواپیما نیاز است.
برای دریافت هوای مورد نیاز موتورهای پرقدرت این هواپیما و همچنین تنظیم میزان ورود هوا طراحی خاصی برای ورودی های موتور در نظر گرفته شد که شامل یک بخش مخروطی شکل است که بسته به شرایط پروازی به جلو و عقب حرکت می کند.
خدمه: ۲
:ظرفیت بارگیری ۳٬۵۰۰ lb (۱٬۶۰۰ kg) of sensors
طول: ۱۰۷ ft ۵ in (۳۲٫۷۴ m)
پهنای بال: ۵۵ فیت و ۷ اینچ (۱۶٫۹۴ m)
ارتفاع: ۱۸ ft 6 in (۵٫۶۴ m)
بال: مساحت ۱٬۸۰۰ ft۲ (۱۷۰ m۲)
وزن خالی: ۶۷٬۵۰۰ lb (۳۰٬۶۰۰ kg)
وزن بارگیری: ۱۷۰٬۰۰۰ lb (۷۷٬۰۰۰ kg)
بیشینه وزن برخاست: ۱۷۲٬۰۰۰ lb (۷۸٬۰۰۰ kg)
پیشرانه: ۲× توربوجت پس سوز دائم پرات اند ویتنی جی-۵۸ , ۳۲٬۵۰۰ پوند (۱۴۵ kN) هرکدام
Wheel track: 16 ft 8 in (5.08 m)
Wheel base: 37 ft 10 in (11.53 m)
Aspect ratio: ۱٫۷
در آن زمان کلی جانسون رئیس بخشی از لاکهید بود که به طراحی پروژه های پیشرفته می پرداخت (لاکهید اسکانک وورکز). هواپیمای A-۱۱ اولین هواپیمایی بود که تیم او در ۱۹۶۲ برای سیا طراحی کردند که با جایگزینی موتور J-۵۸ مدل A-۱۲ معرفی شد. نمونه رهگیر آن YF-12A بود و بعدهای آ-۱۲ به عنوان هواپیمای شناسایی نیروی هوایی ایالات متحده به نام SR-۷۱ نامگذاری شد.
مشکل اصلی در طراحی این هواپیما حرارت تولید شده در سرعت های بالا بود، در نتیجه استفاده از مواد معمول در ساخت این هواپیما میسر نبود لذا در ساخت بدنه این هواپیما از تیتانیوم وآلیاژهای تیتانیوم استفاده شد. روی بدنه تمام تیتانیوم این هواپیما با یک رنگ مخصوص جذب کننده امواج راداری پوشانده شده که باعث ایجاد خصوصیت رادارگریزی نسبی برای آن شود.مسئله جالب در مورد این هواپیما این است که در هنگام سکون روی زمین، از باکهای آن در بال، بنزین نشت می کرد و راه حلی نیز برای آن وجود نداشت. زیرا هیچ ماده ای که در حرارت۴۲۶ درجه ذوب نشود و برای آب بندی قطعات بال بکار رود یافت نشد. طول بدنهٔ هواپیما در سرعت ۳ ماخ (۳۵۰۰ کیلومتر بر ساعت) بر اثر حرارت به وجود آمده ناشی از اصطکاک هوا و بدنه در سرعت بالا ۳۲ سانتی متر افزایش پیدا می کند (این افزایش طول در کنکورد نیز اتفاق می افتاد) و هنگام فرود بر اثر انبساط و انقباض قسمت هایی از جایگاه سوخت سوراخ می شود به همین دلیل برای هر پرواز، حدود ۳۵ ساعت کار بر روی هواپیما نیاز است.
برای دریافت هوای مورد نیاز موتورهای پرقدرت این هواپیما و همچنین تنظیم میزان ورود هوا طراحی خاصی برای ورودی های موتور در نظر گرفته شد که شامل یک بخش مخروطی شکل است که بسته به شرایط پروازی به جلو و عقب حرکت می کند.
wiki: لاکهید اس آر ۷۱