موسیقی الکترونیک

موسیقی الکترونیک گونه ای از موسیقی است که در مراحل تهیّهٔ آن از سازهای الکترونیک و فناوری موسیقی الکترونیک استفاده می شود یا در تولید صداها از ادوات آکوستیک استفاده نمی شود. به طور کلّی فرق عمدهٔ آن با انواع دیگر موسیقی در نوع صدای ساخته شده به وسیلهٔ ابزار الکترونیکی است. نمونه هایی از دستگاه های تولید صدای الکترومکانیکی شامل تل هارمونیوم، ارگ هموند و گیتار الکتریک می باشد. همچنین برای تهیّهٔ صدای کاملاً خالص الکترونیک می توان از دستگاه های ترمین، سینث سایزر و رایانه بهره جست. موسیقی الکترونیک عموماً به صورت بیکلام می باشد.
فوتوریسم
از بزرگترین آهنگسازان موسیقی الکترونیک می توانیم از:ژان میشل ژار -تنجرین دریم -رابرت مایلز -شمالshamall -کوتو -ساش -انیگما -آندره تنه برگر -دارود -اسکوتر وجورجو مورودرو شیلر (گروه)نام ببریم.
موسیقی الکترونیک در ابتدا منحصر به استفاده در موسیقی هنری می بود اما در اواخر دههٔ ۶۰ میلادی، با در دسترس قرارگرفتن تکنولوژی موسیقی مقرون به صرفه، موسیقی تهیه شده با استفاده از شیوه های الکترونیک تهیهٔ صدا به صورت فزاینده در قلمروی عمومی رو به رشد نهاد.
امروزه موسیقی الکترونیک شامل انواع و زیر سبک های فراوانی می باشد، محدوده ای از هنر موسیقی اکسپریمنتال گرفته تا سبک متداول موسیقی رقص الکترونیک.

موسیقی الکترونیک (electronic music)
موسیقی ای که بیشتر از صداهای تولیدشده یا تغییریافته با تمهیدات الکترونیکی ساخته شده است . این اصطلاح ابتدا در ۱۹۵۴ برای توصیف موسیقی ای به کار رفت که از صداهای ترکیبی ضبط شده روی نوار تشکیل می شد، تا آن را از موزیک کنکرِت (موسیقی عینی ) متمایز سازد، اما بعدها موسیقی مخصوص صداهای الکترونیک با سازهای سنتی یا خوانندگان را نیز دربر گرفت . کارل هاینتس اشتوکهاوزن از پیش گامان موسیقی الکترونیک بود، و ترانۀ جوانان (۱۹۵۵ـ۱۹۵۶)، او برای پسران خواننده و صداهای الکترونیکی ، از نخستین قطعه های مهم این سبک بود. لوچانو بِریو نیز با استفاده از ترکیب سازهای الکترونیک و سنتی آهنگ هایی همچون تفاوت ها (۱۹۵۷) برای گروه هم نوازان مجلسی و نوار، می ساخت . سایر آهنگ سازانی که در نخستین سال های پیدایش موسیقی الکترونیک کار می کردند، عبارت بودند از میلتون بابیت، برونو مادِرنا، و ادگار وارِز.