کیر

قضیب

( اسم ) آلت مردی ( انسان و حیوان ) نره ذکر قضیب . توضیح قسمتی از دستگاه خارجی تناسلی ادراری جنس نر است و آن عضو مقاربت را تشکیل میدهد . در این عضو قسمت قدامی مجرای ادرار قرار دارد . محل آلت در انسان در بالای کیسه های بیضه و جلو ارتفاق عانه است . آلت در قسمت جلو به برجستگی مخروطی شکلی باسم حشفه منتهی میشود . قاعد. حشفه برجسته است و تاج نام دارد . دور حشفه را چینی حلقوی شکلی بهیات آستین میپوشاند که باسم قلفه نامیده میشود و همانست که آنرا بهنگام ختنه بر میدارند . یا کیر خر . احمق بیخرد . یا کیر کاشی . آلتی که سابقا در کاشان بصورت نره میساختند و زنان شهوی آنرا بکار میبردند سابوره مچاچنگ : مشهور بعلت مشایخ دمساز همه بکیر کاشی . یا کیر گاو . تازیانه : داروی دیوانه باشد کیر گاو . ( مثنوی ) یا کیر و خایه . آلت رجولیت و خصیه . یا به کیرم . دشنامی است برای ابراز تنفر و اشمئزاز نسبت بوقوع عملی . یابه کیر گاو زدن . در پخش مالی یا چیزی اسراف کردن : هر چه دارو ندار داشت همه را بکیر گاو زد . یا کیر به کون . دشنامی است یعنی کیر بکون ... باد .
اسب که در دویدن دنب بر دارد ٠

(اِ. ) اندام تناسلی نر به ویژه انسان که ادرار و منی از طریق سوراخی در سر آن دفع می شود، نره ، ذکَر، قضیب . ،به ~ گاو زدن در پخش مالی یا چیزی اسراف کردن .

کیر. ( اِ ) نره و ذکر. ( ناظم الاطباء ). نره حیوانات ، و با لفظ خوردن مستعمل. ( آنندراج ). شرم مرد. ( از یادداشت به خط مرحوم دهخدا ). آلت مردی ( انسان و حیوان ). نره. ذَکَر. قضیب. ( فرهنگ فارسی معین ). در پزشکی ، قسمتی از دستگاه خارجی تناسلی ادراری جنس نر است ، و آن عضو مقاربت را تشکیل می دهد. در این عضوقسمت قدامی مجرای ادرار قرار دارد. محل آلت در انسان در بالای کیسه های بیضه و جلو ارتفاق عانه است. آلت در قسمت جلو به برجستگی مخروطی شکل به اسم حشفه منتهی می شود. قاعده حشفه برجسته است و تاج نام دارد. دورحشفه را چین حلقوی شکلی به هیأت آستین می پوشاند که به اسم قلفه نامیده می شود و همان است که آن را به هنگام ختنه برمی دارند. ( فرهنگ فارسی معین ) :
همی از آرزوی کیر خواجه را گه خوان
به جز زویج نباشد خورش به خوانش بر.کس به سگ اندرفکن که کیر کسائی
دوست ندارد کس زنان بلایه.کیز نمد باشد و مصحف او کیر
کیر به کون تو باد و خفته تو بر کیز.حبذا کیر قاضی کیرنگ
آنکه دارد ز سنگ خارا ننگ.گر فیل کیر پشّه خورد نیست این عجب
پشّه که کیر پیل خورد این عجب بود.کیر من چون علم برافرازد
کم ز سنجاق شاه غازی نیست.دوستان کار کیر بازی نیست
هیچ کاری بدین درازی نیست.دوش آن حریف نازک و آن یار غمگسار
با من شراب خورد و گرفتمْش در کنار
این کیر سخت خورد و ننالید و دم نزد
سختا که آدمی است بر احداث روزگار.- به کیر گاو زدن ؛ درپخش مالی یا چیزی اسراف کردن : هر چه دار و ندار داشت همه را به کیر گاو زد. ( فرهنگ فارسی معین ).
- به کیرم ؛ دشنامی است برای ابراز تنفر و اشمئزاز نسبت به وقوع عملی. ( فرهنگ فارسی معین ).
- کیر به کون ِ ؛ دشنامی است ، یعنی کیر به کون... باد. ( فرهنگ فارسی معین ).
- کیر خر ؛ کنایه از احمق و بیخرد، و بدین معنی دندان خر نیز گویند. کون خر. ( از آنندراج ). کنایه از احمق. بیخرد. ( فرهنگ فارسی معین ) :