( گندآوری ) گندآوری. [ گ ُ وَ ] ( حامص مرکب ) سپاهیگری و مردانگی. ( از فرهنگ اسدی نخجوانی ). دلاوری. جنگجویی. صفت گندآور :
بدان تا ز فرزند من بگذری
بلندی گزینی و گندآوری.
بدو گوهر از هر کسی برتری
سزد بر تو شاهی و گندآوری.
همان طوق و هم تخت گندآوری.
بدان تا ز فرزند من بگذری
بلندی گزینی و گندآوری.
فردوسی.
|| سروری. سپهسالاری. امارت. پادشاهی : بدو گوهر از هر کسی برتری
سزد بر تو شاهی و گندآوری.
فردوسی.
همان یاره و تاج و انگشتری همان طوق و هم تخت گندآوری.
فردوسی.