هلاک گردیدن و زنده ماندن ٠ بیوز ٠ هلاک شدن فلان لاتبیز ٠ یعنی زنده نمی ماند شکار زخم خورده او ٠
مخفف بی از بمعنی بدون ٠ خالی از ٠
بیز. (اِ) ریشه ٔ بیزیدن و بیختن ، و همیشه بطور ترکیب استعمال میگردد.(ناظم الاطباء). ماده ٔ مضارع از بیختن است و از آن صیغه های مضارع التزامی و اخباری و امر ساخته شود و نیز صفت فاعلی و صفت دائمی و صفت بیان حالت و اسم مصدر. || (ن مف ) صفت مفعولی مرخم . بیزیده . بیخته . || (نف ) صفت فاعلی مرخم . بیزنده . که بیزد. اما در این دو صورت اخیر همیشه بصورت مرکب بکاررود چنانکه در ترکیبات زیر: آردبیز. تنگ بیز. جلبیز.خاک بیز. شکربیز. عطربیز. عنبربیز. عبیربیز. غالیه بیز. کافوربیز. گردبیز. گرمه بیز. گل بیز. گلاب بیز. مشک بیز. موبیز. نرم بیز. نرمه بیز. || زده . (برهان ) (جهانگیری ). و رجوع به بیختن و ترکیبات آن شود.
خسرو دهلوی (از انجمن آرا).
بیز. [ ب َ ] (ع مص ) هلاک گردیدن و زنده ماندن (از اضداد است ). (از تاج العروس ) (منتهی الارب ): بیوز؛ هلاک شدن . فلان لاتبیز (صحیح : لاتتیز رمیته . تاج العروس )؛ یعنی زنده نمی ماند شکار زخم خورده ٔ او. (منتهی الارب ) (یادداشت مؤلف ). || منحرف شدن . (از تاج العروس ) (از لسان العرب ).
بیز. [ ب ِ ] (ترکی آذری ، اِ) ظاهراً از کلمه ٔ بیس و بوسس آمده است که پارچه ای نفیس از کتان بوده است . (یادداشت مؤلف ).
۱. = بیختن
۲. [قدیمی] بیزنده (در ترکیب با کلمۀ دیگر): خاکبیز، مُشکبیز.
سیخ فلزی نوکتیز؛ درفش.
اخم