<div class="boxBd">غلغله افتادن. [ غ ُ غ ُل َ / ل ِ اُ دَ ] ( مص مرکب ) شور و غوغا افتادن. غریوافتادن. فریاد و هیاهوی بسیار واقع شدن. رجوع به غُلغُلَه شود : و حسنین و فرزندان فریاد برآوردند و غلغله در مدینه افتاد. ( قصص الانبیاء ص 244 ).<br>چون بنالد زار و بیشکر و گله <br>افتد اندر هفت گردون غلغله.<div class="au">مولوی ( مثنوی ).</div>ولوله در عالم بالا فتاد<br>غلغله در گنبد والا فتاد.<div class="au">امیرخسرو ( از آنندراج ).</div>غلغله در فوج ملائک فتاد<br>چرخ سراسیمه ز رفتن ستاد.<div class="au">میرزاطاهر وحید ( درباره معراج ، از آنندراج ).</div></div>

غلغله افتادن. [ غ ُ غ ُل َ / ل ِ اُ دَ ] ( مص مرکب ) شور و غوغا افتادن. غریوافتادن. فریاد و هیاهوی بسیار واقع شدن. رجوع به غُلغُلَه شود : و حسنین و فرزندان فریاد برآوردند و غلغله در مدینه افتاد. ( قصص الانبیاء ص 244 ). چون بنالد زار و بیشکر و گله افتد اندر هفت گردون غلغله. مولوی ( مثنوی ). ولوله در 

لغت نامه دهخدا

<div class="boxBd">( مصدر ) ۱ - شور و غوغا افتادن فریاد و هیاهوی بسیار ایجاد شدن ۲ - آشوب بر پا شدن .</div>

( مصدر ) ۱ - شور و غوغا افتادن فریاد و هیاهوی بسیار ایجاد شدن ۲ - آشوب بر پا شدن .

غلغله افتادن

فرهنگ فارسی

لغت نامه دهخدا