عسب. [ ع َ ] ( ع مص ) برجستن گشن بر ماده. ( از منتهی الارب ). گشنی کردن. ( تاج المصادر بیهقی ). || به کرایه دادن گشن به جهت گشنی ، و کرایه فحل دادن. ( از منتهی الارب ). به مزد دادن گشن. ( تاج المصادر بیهقی ) ( از المصادر زوزنی ). و پیغمبر اکرم ( ص ) عسب فحل را نهی کرده است. ( از منتهی الارب ).
عسب. [ ع َ ] ( ع اِ ) آب گشن و نسل آن و فرزند. ( منتهی الارب ). نسل : قطع اﷲ عسبه ؛ خداوند نسل او را قطع کناد! ( از اقرب الموارد ).
عسب. [ ع َ س ِ ] ( ع ص ) رأس عسب ؛ سر از دیر شانه ناکرده. ( منتهی الارب ). سری که از دیر شانه ناکرده باشند.( ناظم الاطباء ). فرس عسب ؛ اسب که بر ترجیل و فروهشتن موی او زمانی دیر گذشته باشد. ( از اقرب الموارد ).
عسب. [ ع ُ / ع ُ س ُ ] ( ع اِ ) ج ِ عسیب.( اقرب الموارد ). شاخه های خرمابن که راست و بی برگ باشد. ( ناظم الاطباء ): و العرب تکتب فی أکتاف الابل و اللخاف و فی العسب عسب النخل. ( الفهرست ابن الندیم ).
عسب. [ ع َ ] ( ع اِ ) آب گشن و نسل آن و فرزند. ( منتهی الارب ). نسل : قطع اﷲ عسبه ؛ خداوند نسل او را قطع کناد! ( از اقرب الموارد ).
عسب. [ ع َ س ِ ] ( ع ص ) رأس عسب ؛ سر از دیر شانه ناکرده. ( منتهی الارب ). سری که از دیر شانه ناکرده باشند.( ناظم الاطباء ). فرس عسب ؛ اسب که بر ترجیل و فروهشتن موی او زمانی دیر گذشته باشد. ( از اقرب الموارد ).
عسب. [ ع ُ / ع ُ س ُ ] ( ع اِ ) ج ِ عسیب.( اقرب الموارد ). شاخه های خرمابن که راست و بی برگ باشد. ( ناظم الاطباء ): و العرب تکتب فی أکتاف الابل و اللخاف و فی العسب عسب النخل. ( الفهرست ابن الندیم ).