طهلئه

( طهلئة ) طهلئة. [ طِ ل ِ ءَ ] ( ع ص ) طئلهة. طهیلة. احمق بی خیر. || ( اِ ) گل و لای که در حوض فروریزد بعد از آنکه اندوده باشند آنرا. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). || ( اِمص ) تیرگی. || ( اِ ) ابر. یقال : ما فی السماء طهلئة؛ یعنی نیست چیزی در آسمان از ابر. ( منتهی الارب ). || جامه. یقال : ما علیه طهلیة؛ نیست بر او جامه ای. ( مهذب الاسماء ).