دشمن سخت و قوی جمع عزیمه
عزیم
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
عزیم.[ ع َ ] ( ع مص ) آهنگ نمودن بر امر و دل نهادن. کوشش کردن. ( از منتهی الارب ). عزم [ ع َ / ع ُ ]. معزم [ م َزَ / م َ زِ ]. عُزمان. عَزیمة. رجوع به عزم شود.
عزیم. [ ع َ ] ( ع ص ) دشمن سخت وقوی. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). || ( اِ ) ج ِ عزیمة. ( منتهی الارب ). رجوع به عزیمة شود.
عزیم. [ ع َ ] ( ع ص ) دشمن سخت وقوی. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). || ( اِ ) ج ِ عزیمة. ( منتهی الارب ). رجوع به عزیمة شود.
عزیم . [ ع َ ] (ع ص ) دشمن سخت وقوی . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || (اِ) ج ِ عزیمة. (منتهی الارب ). رجوع به عزیمة شود.
عزیم .[ ع َ ] (ع مص ) آهنگ نمودن بر امر و دل نهادن . کوشش کردن . (از منتهی الارب ). عزم [ ع َ / ع ُ ] . معزم [ م َزَ / م َ زِ ] . عُزمان . عَزیمة. رجوع به عزم شود.
کلمات دیگر: