لغت نامه دهخدا

فرماء. [ ف َ رَ ] (اِخ ) موضعی است . (منتهی الارب ). فرما. رجوع به فرما شود.

فرماء. [ ف َ رَ ] (اِخ ) موضعی است . (منتهی الارب ). فرما. رجوع به فرما شود.

<div class="boxBd">فرماء. [ ف َ ] ( ع ص ) زن تنگ شرم به دارو. ( منتهی الارب ). <hr>فرماء. [ ف َ رَ ] ( اِخ ) موضعی است. ( منتهی الارب ). فرما. رجوع به فرما شود.</div>

فرماء. [ ف َ ] ( ع ص ) زن تنگ شرم به دارو. ( منتهی الارب ). فرماء. [ ف َ رَ ] ( اِخ ) موضعی است. ( منتهی الارب ). فرما. رجوع به فرما شود.