دل دوز

دلدوز. [ دِ] ( نف مرکب ) دل دوزنده. آنچه موجب آزار و رنج دل گردد. دلخراش. خراشنده دل. ( ناظم الاطباء ) :
ای مژه تیر و کمان ابرو تیرت بچه کار
تیر مژگان تو دلدوزتر از تیر خدنگ.- غمزه دلدوز ؛ گیرا. مؤثر :
تیری از آن غمزه دلدوز جست
بر جگرش آمد و تا پر نشست.- مژگان دلدوز ؛ گیرا. مؤثر :
هرکه از مژگان دلدوز تو می جوید امان
راه گردانیدن از تیر قضا دارد امید.- ناوک دلدوز ؛ تیر دلدوز :
گر من از سنگ ملامت رو بگردانم زنم
جان سپر کردند مردان ناوک دلدوز را.هان ای نهاده تیر جفا بر کمان حکم
اندیشه کن ز ناوک دلدوز در کمین.به مردمی که دل دردمند حافظ را
مزن به ناوک دلدوز مردم افکن چشم.

آنچه در دل اثر کند و دل را رنجور و آزرده و خونین سازد. &delta، دربارۀ تیر نگاه و مژگان و تیری که در قلب فرونشیند می گویند.