ننگ داشتن

( مصدر ) ۱- عار داشتن : ...تا اگر خویشاوند و همسایه درویش داری از ایشان ننگ نداری . ۲ - خجل بودن.

( ~ . تَ ) (مص ل . ) شرم داشتن .

ننگ داشتن. [ ن َ ت َ ] ( مص مرکب ) عار داشتن. ( فرهنگ فارسی معین ). تذمم. استنکاف. نکف. فخر. ( از تاج المصادر بیهقی ) :
تو را ننگ باید همی داشتن
به خیره همی چون کنی افتخار؟ننگ دارم که شوم کرکس طبع
کز خرد نام همای است مرا.- ننگ داشتن از صفتی ( کاری ) ؛ از آن عار داشتن و آن را دون شأن و مغایر حیثیت خود شمردن و موجب سرشکستگی خود دانستن و از آن سر باززدن :
گواژه که هستش سرانجام جنگ
یکی خوی زشت است از او دار ننگ.از این ننگ دارد خردمند مرد
تو گرد در ناسپاسی مگرد.ابر و دریا سخی بوند به طبع
دستش از هر دو ننگ دارد و عار.همی گفت از آنسان سپاهی به جنگ
ز یک تن گریزان ندارید ننگ.وینچنین چیز دیو باشد و من
از چنین دیو ننگ دارم ننگ.ننگ دار از آنکه همچون جاهلان بر طَمعْ مال
بر مدیح شاه یا میری قلم را تر کنی.چونکه دارد از خریداریش ننگ
خود کند بیمار و شَل و کور و لنگ.به فتراک پاکان فروریز چنگ
که عارف ندارد ز دریوزه ننگ.بگو ننگ از او در قیامت مدار
که این را به جنت برند آن به نار.امثال تواز صحبت ما ننگ ندارند
جای مگس است اینهمه حلوا که تو داری.کسی ننگ دارد ز آموختن
که از ننگ نادانی آگاه نیست.|| شرم داشتن. خجل و شرمنده بودن. ( ناظم الاطباء ). رجوع به شواهد ذیل معنی قبلی شود. || خوار و حقیر بودن .( از ناظم الاطباء ).