روزی رسان

روزی رساننده . کنایه از ذات باری

روزی رسان. [ رَ ] ( نف مرکب ) روزی رساننده. || ( اِخ ) کنایه از ذات باری. ( از لغت محلی شوشتر ) :
گرم نیست روزی ز مهر کسان
خدایست رزاق و روزی رسان.غم روزی مخورتا روز ماند
که خود روزی رسان روزی رساند.دگر روز باز اتفاق اوفتاد
که روزی رسان قوت و روزیش داد.بمنعم نداده ست روزی رسان
مگر بهر آسایش مفلسان.ز هر توشه کامد ز روزی رسان
مرادی به بی توشه ای می رسان.بی مگس هرگز نماند عنکبوت
رزق را روزی رسان پر میدهد.خدایست رزاق و روزی رسان.- امثال :
ضامن روزی بود روزی رسان .

= روزی ده

رزاق