شکرگفتار

شیرین زیان شیرین سخن شیرین گفتار .

شکرگفتار. [ ش َ ک َ گ ُ ] ( ص مرکب ) شیرین زبان و شیرین سخن.( ناظم الاطباء ). شیرین گفتار. ( آنندراج ) :
آنان که پریروی و شکرگفتارند
حیف است که روی خوب پنهان دارند.مگر طوبی برآمد در سرابستان جان من
که بر هر شعبه ای مرغی شکرگفتار می بینم.سعدی اندازه ندارد که چه شیرین سخنی
باغ طبعت همه مرغان شکرگفتارند.کجا همی رود آن شاهد شکرگفتار
چرا همی نکند بر دو چشم من رفتار.

شیرین سخن، شیرین زبان.