دل گران

ملول . دلتنگ .

دل گران. [ دِ گ ِ ] ( ص مرکب ) ملول. دلتنگ. ( آنندراج ). ناراضی. رنجیده. آزرده. ( ناظم الاطباء ). در تداول عامه آنرا دل ناگران گویند. ( یادداشت مرحوم دهخدا ). بی میل. ( از فرهنگ عوام ) :
بتر زین برف و راه سخت آنست
که آن مه روی بر من دل گران است.نگارا تا تو برمن دل گرانی
به چشم من سبک شد زندگانی
همیشه دل گران باشی به بیداد
گران باشد همیشه سنگ و فولاد.دید کز جای برنخاستمش
تیره بنشست و دل گران برخاست.بی رخت باده نکردیم به جام
دل گران شیشه ز محفل برخاست.

۱. ملول، آزرده، رنجیده.
۲. دل تنگ.