( اسم ) دستار خوان دستمال سفره .
خوان پایه
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
خوان پایه. [ خوا / خا ی َ / ی ِ ] ( اِ مرکب ) دستار خوان را گویند. ( برهان قاطع ). || سفره دراز. ( ناظم الاطباء ). سفره. || زلة. نواله :
پشت دست از ستم چرخ بدندان خوردم
که ز خوان پایه غم قوت دگر می نرسد.
کاین دو را زله ز خوان پایه ٔطه بینند.
سخن سور گرم تازه فرست.
پشت دست از ستم چرخ بدندان خوردم
که ز خوان پایه غم قوت دگر می نرسد.
خاقانی.
عیسی از چرخ فرودآید و ادریس ز خلدکاین دو را زله ز خوان پایه ٔطه بینند.
خاقانی.
پیش خوانپایه سلیمانی سخن سور گرم تازه فرست.
خاقانی.
رجوع به خوان شود.فرهنگ عمید
۱. سفره.
۲. میز غذاخوری.
۳. دستار خوان، دستمال سفره.
۲. میز غذاخوری.
۳. دستار خوان، دستمال سفره.
دانشنامه عمومی
کسی که سفره اش همیشه پهن است و مردم از سفره ی او بهره مند میشوند .... یا کسی که مهمان نواز است
کلمات دیگر: